Ófeigur - 15.05.1956, Blaðsíða 46

44
ÖFEIGUR
efnum Gunnars Hall á bankaráðsfundi og gat þess að
þar kynni að verða um að ræða eitthvert tap fyrir
bankann, og spurðist fyrir um hvort bankaráðið teldi
ekki rétt að leggja til hliðar fjárhæð til að mæta þessu
hugsanlega tapi og nefndi í þessu efni allt að 600 þús.
kr. Bankaráðið samþykktti tiliöguna, en skipti sér ekki
framar af málinu.
IJt af væntanlegum kaupskap Gunnars Hall við SÍS,
komu þrír af leiðtogum samvinnumanna fyrir réttinn
og gáfu skýringar á aðstöðu Sambandsins við kaup
og leigumál Gunnarsbúðar.
Fyrsti fulltrúi Sambandins svaraði skriflega 4. apríl
1955 og segir að SÍS hafi í lok febrúar gert samning
um að kaupa vörubirgðir Ragnars Blöndals og búðar-
áhöld fyrir 9,4 milljónir, með því skilyrði, að Sam-
bandið fengið jafnframt húsnæði verzlunarinnar til
15 ára leigu með tilteknum kjörum. Annan maí kemur
næsti fulltrúi SÍS fyrir réttinn og skýrir fra tildrög-
um samninganna við Gunnar Hall. Er þar þá fyrst
til að taka, að um miðjan desember hafi áðurnefndur
málvinur Hermanns komið til eins af leiðtogum SfS
og sagt honum að verzlun Blöndals mundi sennilega
vilja selja vörubirgðir sínar, og væri þá líklegt, að sá
sem keypti vörubirgðirnar, mundi geta fengið verzl-
unarhúsið til umráða. Var málið eftir þetta til um-
ræðu hjá ráðamönnum Sambandsins. Gerðist það
næst, að málvinur Hermanns kemur enn á fund með
Sambandsmönnum og var þá ákveðið að Gunnar Hall
kæmi til fundar við framkvæmdarstjórnina til að ræða
hugsanleg vörukaup. Voru um þetta nokkrir samtals-
fundir milli sömu aðila. Ekki varð þó úr kaupum að sinni.
Um áramótin urðu forstjóraskipti í SÍS. Vilhjálmur
Þór lét af störfum, en við tók Erlendur Einarsson.
Þá tók Vilhjálmur Þór fram fyrir rétti, að áður en
þessar viðræður hófust, hafi Hermann komið að máli
við hann og tjáð honum að hann vissi að fjárhagur
verzlunarinnar væri þannig, að vafalítið þyrfti hún að
hætta og benti á að húsnæði það, sem hún hefði væri
mjög gott og einnig að þar mundi vera mjög góður
staður fyrir SÍS. Nýi forstjórinn mætti fyrir réttinum
og bar þar að kaupmaður sá sem hér er nefndur mál-
vinur Hermanns, hafi í desember sagt sér frá erfiðleik-