Ófeigur - 15.05.1956, Síða 27

ÓFEIGUR
25
beitt sér fyrir Austfjarðatogaranum. Þótti Húsvíking-
um þeir vera sárt leiknir. Togaraeigandinn vildi unna
þeim hinna beztu kjara. Ekkert skorti vegna skipa-
kaupanna nema þá heimild fjármálaráðuneytisins, sem
það hafði verið svo örlátt á að veita öðrum kaupstöð-
um. Niðurstaðan varð svo sú, að Eysteinn eyðilagði
málið og hindraði þingmann Þingeyinga frá að gera
skyldu sína við kaupstaðinn, sýsluna og kaupfélag
sýsiubúa. Sú ábyrgð sem hvílir á honum er að vísu
þung, því að honum bar skylda að rísa gegn ranglátum
ráðherra, sem þverskallaðist við að unna kjördæmi
hans réttlætis í mikiu velferðarmáli. En þó er miklu
þyngri ábyrgðin á Eysteini Jónssyni og verður hlut-
verk sagnritara framtíðarinnar að útskýra hvaða bilun
er í sálariífi og skapgerð þess manns, sem langar til
áratugum saman, að vera í ríkisstjórn, en gerir sér
það til ánægju að skaða það fólk, sem hann þykist
vilja vinna fyrir.
Eftir nokkur misseri var krafa Húsvíkinga og fleiri
kauptúna á Norðurlandi um togara orðin svo eindreg-
in, að ekki varð undan komizt að sinna málinu. Hafa
Húsvíkingar nú fengið þriðja hlut í gömhim togara í
sambýli við Sauðárkrók og Ólafsfjörð. Það er mikiu
verra skip en hitt, sem þeir fengu ekki að kaupa frá
Reykjavík. Húsvíkingar munu lengi harma það skemmi-
lega ranglæti, sem þeim var sýnt, þegar þeim er boð-
in þriðjungseign í togara með verri kjörum að öllu
leyti, heldur en þegar þeir gátu fengið heilt skip til
eignar og atvinnubóta í kaupstaðnum.
*
Þegar Stalin hafði legið þrjú ár í gröf sinni, sem
snillingur og dýrðlingur, við hlið Lenins, lofsunginn
sem þjóðhetja í Rússlandi og velgerðarmaður mann-
kynsins, hvar sem bolsivikar náðu til, gerðust þau und-
ur, að forráðamenn bolsivikanna rússnesku lýstu því
yfir og sönnuðu með ítarlegum dæmum á nýafstöðnu
flokksþingi, að Stalin hefði verið brjálaður óbótamað-
ur, orðið ættjörð sinni til hins mesta tjóns, meðal ann-
ars verið svo að segja búinn að draga svo úr varnar-
mætti þjóðarinnar, að landið lá opið fyrir árás Hitlers.
Að vísú var öllum sæmilega greindum mönnum utan
Rússlands löngu orðið vitanlegt, að Stalin var sekur
um allar þessar misgerðir, en nú sáu leiðtogar hans