Ófeigur - 15.05.1956, Síða 40

3S
ÓFEIGUR
Þar sem þjóðfélagið hefur svo að segja helgað heiti
okrara með blaðagælum, verður orðið fjáraflamaður
notað hér eftir við þessa greinargerð til að nálagst
blaðaheitið, en merkir þó sérstöðu. Ekki verður skýrt
frá eiginnöfnum okrara, sem báru vitni í máli
Hermanns. Lögreglan og dómsmálastjórnin hafa ieyfi
til að birta nöfn slíkra manna. I Ófeigi er málið sótt
og skýrt á vegum almannadómstólsins, en ekki sem
styrjöld við einstaklinga. I þessari greinargerð verða
fjáraflamennirnir tölusettir eins og þeir koma á leik-
sviðið. Verk þeirra koma þar fram eftir því sem mál-
efni eru til. Eiginnöfn okraranna bíða dómsins.
Ólafur Þorgrímsson lögfræðingur mætti hjá saka-
dómara 22. marz. Er af þeim manni allmikil saga.
Óiafur þessi hefir lengi verið trúnaðamaður Hermanns.
Ekki er hann kallaður mikill andans maður og ekki
hefir hann unnið frækileg lögfræðiafrek. Þegar Her-
mann fór úr dómsmálastjórninni, vorið 1942, gerði
hann 5 ára sáttmála við Ólaf Þorgrímsson um að
hann skyldi annast öll björgunarmál fyrir landhelgis-
gæzluna þennan tíma, eftir þar til gerðum taxta. Síðan
samningur þessi rann út, hefir Skipaútgerð ríkisins
látið löglesinn starfsmann á skrifstofu sinni inna þessi
störf af höndum fyrir landið. Ólafur hefir á þessum 5
árum fengið ófafé, eins og Snorri segir í sinn hlut
fyrir skipabjarganir. Fyrir eina slíka björgun taldi
Ólafur að sér bæri 100 þús. kr. þóknun. Hvað sem um
þennna samning má segja, frá almennu sjónarmiði og
sú hlið verður ekki rædd hér, þá sýndi Hermann með
traustinu á Ölafi, að hann telur þennan lögmann mik-
inn vin sinn og treystir honum til mikilla aðgerða fyrir
mannfélagið.
*
Hjá sakadómara viðurkenndi Ólafur, að hann hefði
síðustu mánuðina haft allmikil kynni af Gunnarsbúð.
Segir, að fyrir jól í vetur hafi Gimnar komið að máli
við sig og tjáð sér, að hann vildi selja verzlunina og
væru umræður um málið við SlS. Bar Gunnar nú undir
Ölaf, hvað mætti teljast réttur leigumáli á húsinu.
Leysti Ólafur úr þeim vanda í bráð. Ólafur bætir við,
að þegar fréttin um sölu Gunnarsbúðar barst um bæ-
inn, hafi komið í ljós áhugi hjá ýmsum kaupmönnum
að verða fyrri til og halda verzluninni í Austurstræti