Ófeigur - 15.05.1956, Blaðsíða 42

40
Ó'FEIGUR
telur sig hafa þurft ferfalt meiri gjaldeyri af þessum
tilgreindu ástæðum heldur en fyrr. Gunnar játar, að
hann hafi ráðið öllu í verzluninni og að hann hafi
hvorki haldið stjórnarfund eða látið frú Blöndal vita
neitt um fjárhagserfiðleika verzlunarinnar. Eitt sinn
lét Gunnar orð falla um, að hann hafi ekki álitið skylt
að halda fundi nema í mjög stórum hlutafélögum.
*
Hilmar Stefánsson bankastjóri í Búnaðarbankanum
kom fyrir rétt 23. marz. Hann sagði að Hermann
skipti sér ekki af útlánum bankans og mundi alls
ekki hafa vitað um skipti bankans við Gunnarsbúð
fyrr en umtal varð um erfiðan hag verzlunarinnar
í vetur.
*
Ólafur Þorgrímsson kemur enn fyrir rétt 2. apríl og
afhenti sakadómara skrá yfir þá fjáraflamenn, sem
vitað var að höfðu lánað Gunnari fé. Segist Ólafur
hafa tekið sér fyrir hendur að semja við alla kröfu-
hafa um að greiða hverjum þeirra 60% af innstæðu
þeirra hjá Gunnarsbúð gegn því að hver þeirra gæfi
eftir 40%. Taldi Ólafur, að hann hefði bundið alla al-
menna lánardrottna nema bankana við þessa skilmála.
Þetta var raunar ofmælt, því að síðar komu fram.
kröfuhafar, sem heimtuðu að fá fulla greiðslu. Gengu
þau mál til dóms, og tapaði Gunnarsbúð þeim öllum.
Gunnar hafði veðsett Útvegsbankanum bókasafn sitt,
bæði það, sem geymt var heima í húsi hans og einnig
hitt, sem geymt var á Bessastöðum. Þá gengu þrir
persónulegir vinir Gunnars í ábyrgð hans vegna, hver
fyrir 100 þús. kr. Þessi trygging var sett til að af-
stýra þeirri hættu, að nýir lánardrottnar kæmu með
sérkröfur til að fá allt sitt úr þrotabúinu. Gengu þre-
menningarnir nú með miklum dugnaði að því að hjálpa
Ólafi til að knýja alla lánardrottna, sem sýndu mót-
þróa til að sætta sig við orðinn hlut. I þeim svifting-
um lýsti Jón Hreggviðsson yfir í einkasaltali, að hann
gæfi eingöngu eftir af sinni innstæðu til að gleðja Her-
mann.
*
Svo sem fyrr er sagt, hafði kona Gunnars Hall starf-
rækt sitt eigið fyrirtæki, nærfatagerðina Lillu, en í
skuldaflækjum Gunnars var Lilla fyrr en varði sokkin