Ófeigur - 15.05.1956, Qupperneq 48

4ft
ÖFEIGUR
ara frá því, hvaða efnamenn létu þá hafa meginið
af þeim fjármimum, sem lánaðir voru út með óleyfi-
legum kjörum. Greip dómarinn þá til þess ráðs að
fella úrskurð um tvo löglærða fjáraflamenn, að þeir
væru skyldir að svara spurningum um hverir væru
hinir sönnu eigendur okurfjárins, sem þeir höfðu handa
á milli. Báðir fjáraflamennimir skutu máli sínu til
hæstaréttar. Þar kom skjótlega úrskurður, sem stað-
festi dóm undirréttar. Nefndu fjáraflamennirnir nöfn
nokkura eigenda: Tvo bílstjóra og einn efnalítinn
listamann. Lengra var ekki farið inn á þessa braut,
en úrskurður dómstólanna opnar ríkisvaldinu leið inn
í fjárhirzlur þeirra manna, sem leggja til okurféð,
hvenær sem þörf þykir að rannsaka þá hlið málsins.
Hermann Jónasson mætti fyrir rétti 27. maí, út af
framburði Vilhjálms Þór bankastjóra, þar sem eftir
homun var haft, að fjárhagur Gunnarsbúðar væri þann-
ig, að vafalítið þyrfti verzlunin að hætta störfum.
Vitnið tekur fram, að án efa sé þessi frásögn banka-
stjórans rétt, þó að vitnið muni ekki eftir samtalinu.
Vitnið tekur fram, að það kvisaðist um það leyti úr
öllum áttum og fór ekki fram hjá bankanum, að þetta
fyrirtæki væri mjög illa statt, þó að maður vissi ekki
þá, að það væri eins illt ag síðar reyndist, og í ríkis-
stjórn þeirri, er vitnið átti síðast sæti í, hafði verið
rætt um að beita sér sameiginlega fyrir því, að Sam-
bandið fengi að byggja sjálfsölubúð hér í bænum. Vitn-
ið tjáði ennfremur, að af ítrekuðum samtölum við Vil-
hjálm Þór um tilraunir hans til að fá lóð undir slíka
byggingu hefðu ekki borið árangur og því hefði hugmynd
hans ekki komizt í framkvæmd. Vitnið hefði þessvegna
áhuga fyrir málinu. Hermann bætti því við, að vit-
neskjuna um erfiðleika Gunnarsbúðar hefði hann ekki
haft frá eigendum þess fyrirtækis eða Gunnari sjálf-
um. Þó minnti Hermann, að Gunnar hefði eitt sinn
vikið að þessu máli við hann í afgreiðslusal Búnaðar-
bankans. Hermann nefnir ennfremur málvin þann, sem
fyrr er að vikið, að hann hafi borið mál á erfiðleika
Gunnarsbúar við hann.
Næst er Hermann spurður um afskipti bankaráðs-
ins af málinu. Hann segir, að á bankaráðsfundi í vetur