Ófeigur - 15.05.1956, Qupperneq 50

48
ÓFEIGUR
áttu mestallan höfustólinn, sem lánaður var út. En
honum aókst ekki að tryggja rétt sinn. Betur gekk
einum kaupmanni, sem skuldaði nærfatagerðinni Lillu
og var líka flæktur í Gunnarsbúð. Hann reyndi að
bjarga sínum hag með því að kaupa skuldir á Gunn-
arsbúð og koma fram skuldajöfnuði við fyrirtæki beggja
hjónanna með þessum hætti. En gegn þessu reis Ólafur
Þorgrímsson og hótaði þessum kæna kaupmanni ófarn-
aði bæði hér á jörðinni og jafnvel síðar. Sýnilegt er
af réttarhöldunum í Gunnarsbúðarmáli, að Ólafur og
ýmsir aðstoðarmenn, sumir nálega ósýnilegir, hafa
orðið að beita bæði mikilli kænsku og mikilli hörku,
áður en tókst að beygja fjáraflamennina undir upp-
gjafarhelsið. Þeim var öllum ljóst, að ef frú Blöndal
var gerð ábyrg með hinni miklu húseign sinni, fyrir
skuldum verzlunarinnar, mundi hver fá sitt. Það hefði
að vísu verið harðræði, því að ekki hafði frúin staðið
í neinum fjárglæfrum. En í opinberri réttarrannsókn
var naumast annað hugsanlegt, en að hún sem aðal-
eigandi í fyrirtækinu, hefði orðið að líða fyrir syndir
annarra. Vinir frú Blöndal vildu að vísu verja hana,
en það voru þó aðrir henni f jarskyldir, sem réðu mestu
um hvernig málinu lauk.
Föstudaginn 24. júní kemur til sakadómara Guð-
laugur Þorláksson málfærslumaður, nýkominn úr ferð
frá útlöndum. Hann og Einar Baldvin Guðmundsson
málfræðslumaður höfðu verið ráðamenn Blöndalsætt-
arinnar, en virðast hafa þverneitað að leggja fjárafla-
mennina í uppgjafafjötra, þannig að Ólafur Þorgríms-
var einn um þá hitu. En þegar kom að framtíðarhlið
málanna, veittu þeir frúnni óskorað fylgi, bæði þegar
útvega skyldi ábyrgð ríkra kaupmanna til að efla
hana til að taka að sér reksturinn og þegar það mis-
tókst, stóðu þessir málfærslumenn bæði að samningun-
um við SÍS og báða bankana sem tryggðu útborgun-
arféð. 1 fyrstu kom til orða, að fremur ungur mál-
færslumaður, Guttormur Erlendsson, hefði nokkra lög-
sögu í Gunnarsbúð. Kom Guttormur fyrir rétt 25. júní
og segir, að í ársbyrjun hafi Guðlaugur Þorláksson
beðið sig að annast málefni Blöndalsfjölskyldunnar,
því að hann gæti ekki sinnt þeim málum fyrir annríki.
Þá var búizt við að SÍS keypti vörurnar og leigði húsið.