Skessuhorn - 03.06.2015, Side 45

45MIÐVIKUDAGUR 3. JÚNÍ
síðast á strandveiðunum í fyrra,“
segir hann. Einar hefur sínar
skoðanir á fiskveiðistjórnun og
kvótaúthlutunum sem hann segist
alls ekki hafa alltaf verið sáttur við.
Hann telur nýjustu hugmyndir um
makrílúthlutun afleitar og verða
til þess að ekki verði hægt að gera
smábáta út á þetta. „Margir eru
búnir að leggja í mikinn kostn-
að við að útbúa bátana vel á þess-
ar veiðar og menn voru að ná tök-
um á þessu en þá á bara að kippa
þessu nánast öllu af þeim. Þetta er
allt svolítið skrítið en ég held að
þjóðin sé að átta sig almennilega
á þessu núna hvernig farið er með
úthlutunina á fiskinum.“
Þau Einar og Katrín Knudsen,
kona hans, eiga einn son sem bú-
settur er í Reykjavík en hefur ekki
lagt sjómennsku fyrir sig þó að
hann hafi oft verið með föður sín-
um á sjó áður. Einar segist hafa
haft gaman af strandveiðunum en
nú sé hann hættur. „Ég er alfarið
kominn í land og dunda mér bara í
þessu netum hjá Sigga Valla,“ seg-
ir Einar Kristjónsson í Ólafsvík.
hb
Sjómannadagurinn
fiskverkun óskar
sjómönnum og
fjölskyldum þeirra
til hamingju með
daginn.
ur sem smíðaður var á Akureyri.
Þetta voru raðsmíðabátar, ýmist
105 eða 140 tonna, smíðaðir hjá
Stálvík í Garðabæ, Þ&E á Akra-
nesi og Slippstöðinni á Akureyri
og nokkrir þeirra komu hingað á
Snæfellsnesið. Við áttum gamla
Garðar áfram eða þar til hann var
dæmdur ónýtur árið 1979.“ Einar
og Björn bróðir hans héldu áfram
útgerð sinni þar til Björn dó fyr-
ir aldur fram, 57 ára gamall árið
1989. Í millitíðinni hafði Hrað-
frysihús Ólafsvíkur keypt helmings
hlut í Garðari II en eftir það voru
báðir bátarnir gerðir út í samvinnu
við það. „Svo fór þetta allt í háa-
loft þegar frystihúsið var gert upp.
Þetta var nú þannig að sá sem tók
við af Guðmundi, sem verið hafði
framkvæmdastjóri, vann stöðugt
af því að setja frystihúsið á haus-
inn. Hann ætlaði að taka bátana út
úr rekstrinum því þeir voru með
kvóta og gera þannig frystihús-
ið nánast eignalaust og láta það
svo rúlla. Hins vegar var séð við
því og bátarnir teknir út úr því og
bæði Garðar II og Gunnar Bjarna-
son seldir svo honum tókst ekki að
nýta þetta fyrir sjálfan sig.“
Hóf útgerð Sómabáts
Eftir þetta lét Einar smíða nýj-
an rúmlega fimm tonna Sómabát,
sem fékk nafnið Guðrún og fór
að róa á honum. „Ég hafði nánast
ekkert komið að trilluútgerð áður.
Ég reri einn á þessum báti með
línu og net en sonur minn var með
mér annað slagið. Þessi bátur var
happafley og ég fiskaði vel á hann
meðan ég átti hann. Ég komst upp
í 80 tonn af slægðu eitt sumarið á
færi. Þá var þetta þannig að það
mátti ekki koma með óslægðan
fisk að landi. Maður varð því oft
að hætta skakinu á miðjum degi til
að slægja ef vel fiskaðist. Oft á tíð-
um hefði ekki veitt af því að hafa
mann með til að slægja.“ Þennan
bát átti Einar til ársins 1997 en þá
fór hann í kompaní með Jóhanni
Steinssyni og þeir keyptu saman
40 tonna stálbát sem fékk nafn-
ið Björn Kristjónsson eftir Birni
heitnum bróður Einars. Þennan
bát gerðu þeir út til ársins 2005 að
þeir Jóhann hættu útgerðinni og
aftur lét Einar smíða fyrir sig lítinn
plastbát. Að þessu sinni var bátur-
inn smíðaður í Rifi. „Þegar þetta
var þá var komið enn eitt ruglið
í gang í þessari fiskveiðistjórnun
og báturinn mátti ekki vera stór.
Þetta var því bara þriggja tonna,
sjö metra bátur. Þennan bát átti ég
í tvö ár og ætlaði þá að hætta á sjó
en fór svo að róa með öðrum og
síðar að taka báta fyrir aðra eftir
að strandveiðarnar byrjuðu.“
Endanlega
kominn í land
Einar er nú kominn endanlega í
land. Hann segist dunda sér við
netafellingar og ýmislegt sem til
fellur hjá Sigga Valla bróðursyni
sínum á Magnúsi SH. „Ég var nú
Á leið í róður. Ljósm. af.
Einar og Sigtryggur Þráinsson stýrimaður um borð í Garðari II. Þeir halda á stórri
löngu á milli sín. Ljósm. af.