Heimsmynd - 01.10.1987, Síða 54

„NORDIC LIGHTS“
HAUST- og
VETRARLITIRNIR:
1987-1988
Sans Soucis —
Beauty by nature
Eldorado heildverzlun
Laugavegi 26-121 Reykjavík
Pósthólf 530 •
Símar 91-23180-91-23400
BADEN-BADEN • PARIS
Bandaríkjunum. Þess í stað geta þeir leyft sér að
ferðast og njóta lífsins á ýmsan hátt.
Líkast til er vonlaust að tala um samfélag
homma í New York án þess að minnast á
vágestinn eyðni, því miður er ekki hægt að líta
framhjá þeim háa tolli sem hann hefur tekið
undanfarin sjö ár frá því að þessi ógæfa barði að
dyrum. Flestir íbúanna eiga að minnsta kosti einn
vin eða starfsbróður sem látist hefur eða veikst
illa af eyðni. Og eyðni hefur breytt lífi og háttalagi
íbúanna á Christopher Street. Hommarnir eru
varir um sig þegar þeir fara út að skemmta sér
og leita að nýjum félögum. Svokölluðum
baðhúsum hefur verið lokað. Barirnir eru ekki
lengur veiðisvæði heldur fyrst og fremst athvarf
félagslyndra. Ef hommar verða hrifnir hverjir af
öðrum byrja þeir á því að fara út að borða saman.
Fyrir áratug eða svo var fjöllyndi snar þáttur í
hommamenningunni. Nú þykir það blátt áfram
heimskulegt að hopþa upp í rúm með hverjum
sem er. Smokkar fást hvarvetna í sjálfsölum og
flestir taka ráðleggingum um öruggt kynlíf mjög
alvarlega. Brian dregur ekki dul á það að eyðni sé
flestum ofarlega í huga enda sé það ekki lengur
spurning um hvort eða hvenær einhver
nákominn sýkist af eyðni heldur hver það verði.
Eyðnifaraldurinn hefur þó ýtt undir ákveðna
samheldni homma, sem hafa tekið höndum
saman við aðra íbúa hverfisins í því skyni að afla
fjár og hlynna að þeim sem eiga um sárt að
binda. Heilbrigðismiðstöð homma hefur haft
forgöngu um ýmsar aðgerðir, til dæmis að dreifa
upplýsingum um eyðni og að útvega starfsmenn
til að sinna bráðatilfellum. Tvö sjúkraheimili hýsa
nú aðframkomna eyðnisjúklinga. Ólíkt þvi sem
gerst hefur annars staðar í borginni hefur enginn
krafist þess að komið verði í veg fyrir að heimili
verði sett á stofn fyrir eyönisjúklinga.
Brian segist margoft hafa orðið vitni að
ótrúlegri hjartagæsku venjulegs fólks sem hafi
lagt mikið á sig til þess að hjálpa þjökuðustu
meðbræðrum sínum, eyðnisjúklingunum. Og
hann veltir því fyrir sér hvort það geti gerst
nokkurs staðar annars staðar að rosknar konur
taki upp á því að halda bingókvöld og láta
ágóðann af því renna til eyðnirannsókna. (
nóvember 1985 ákváðu Brian og vinur hans að
efnatil fjársöfnunar. Þeirteiknuðu og létu prenta
plaköt þar sem fólk var hvatt til að gefa
sjúklingum gjafir. Styrkjum strákana okkarl var
slagorðið. Þeir bjuggust við hundrað litlum
pökkum sem þeir ætluðu að skipta á milli
sjúklinga á spítölum. Árangur þessarar herferðar
fór fram úr þeirra björtustu vonum. Mörg
hundruð dýrra gjafa bárust. Verslanir lögðu til
gjafapappír, kassa og borða, knæpur efndu til
söfnunarhátíða, þeim var lánaður vörubíll og svo
mætti lengi telja. Allt hverfið lagði sitt af mörkum.
Árið eftir gekk enn betur að safna, þá gátu þeir
dreift yfir tvö þúsund gjöfum meðal sjúklinganna.
(búð Brians minnti einna helst á heimili
jólasveinsins. Um þessi jól ætlar
sjálfboðaliðasveit úr hverfinu að taka að sér þetta
ágæta verkefni.
Christopher Streetá ugglaust eftir að breytast
mikið eins og hver önnur gata í stórborg, en fátt
bendir til þess að umburðarlyndið og
sameiningarmátturinn sem einkennir mannlífið
þar hverfi.
54 HEIMSMYND