Heimsmynd - 01.10.1987, Blaðsíða 130

sterkrar vanmáttarkenndar yfir að hafa
yfirgefið söfnuð móður sinnar án þess að
önnur hugsjón kæmi í staðinn.
Slíkt tækifæri þóttist hann síðan finna í
stjórnmálum. Fyrstu afskipti hans á þeim
vettvangi voru í kosningabaráttu John F.
Kennedys árið 1960. Hann gleypti allt
hrátt sem frá Kennedy kom, gildi hans og
viðhorf. „Hann reyndi að líkja eftir Kenn-
edy í hreyfingum og málfari, tók meira að
segja hjónaband hans sér til fyrirmyndar,
ef fyrirmynd skyldi kalla,“ segir Sheehy.
Gary Hart fékk vinnu í dómsmálaráðu-
neytinu í Washington að loknu námi. Par
var hann í tvö ár áður en hann fluttist til
Colorado-fylkis þar sem hann hóf lög-
mannsstörf. Hann var þá rúmlegur þrítug-
ur og tveggja barna faðir.
Árið 1970 hellti hann sér út í kosninga-
baráttu McGoverns og yfirgaf fjölskyldu
sína í þeim tilgangi. Þar kynntist hann
Hollywood-stjörnunni Warren Beatty
sem varð ný fyrirmynd hans. Samstarfs-
kona úr þeirri kosningabaráttu lýsir Hart
sem miklum kvennabósa þá. „Hann hélt
sig vera Don Juan og dró ungar stúlkur,
sem voru að vinna fyrir málstaðinn, á tál-
ar. Það var augljóst að hann leit ekki á
konur sem mannverur," segir hún.
Tímamót urðu í lífi Gary Harts þegar
móðir hans lést árið 1972. Faðir hans
kvæntist aftur en lést skömmu síðar. Upp
frá því sneri Gary Hart aftur til eiginkonu
sinnar og barna. Hann hélt þó uppteknum
hætti sem kvennabósi og stóð í ótal ástar-
samböndum við aðrar konur.
Eftir ósigur McGoverns virtist framtíð
Gary Hart ekki björt. Það kom því mörg-
um á óvart að hann skyldi nokkru síðar
ákveða að bjóða sig fram til öldungadeild-
ar Bandaríkjaþings og ná kjöri árið 1974.
Hin virðulega staða fékk Hart ekki til
að breyta um líferni. Hann hélt áfram
uppteknum hætti, eyddi fríum sínum með
Warren Beatty á vesturströndiniii þar sem
þeir voru iðulega í fylgd margra kvenna.
Eiginkona hans hafði hætt störfum utan
heimilis árið 1964 þegar fyrsta barn þeirra
fæddist en þegar þau slitu samvistum árið
1979 fór hún aftur út á vinnumarkaðinn.
Þau tóku þó aftur saman þegar Gary Hart
lagði út í kosningabaráttu að nýju til að
vinna aftur sæti sitt í öldungadeildinni.
Ári síðar gekk lögskilnaður þeirra í gegn.
Þegar Gary Hart ákvað að gefa kost á
sér til forsetaframboðs árið 1984 tóku þau
hjónin enn upp þráðinn að nýju. í kosn-
ingabaráttunni þótti hins vegar ljóst að
hér væri um hagkvæmnisráðstöfun að
ræða. „Hann var kuldalegur við hana,
gleymdi að kynna hana fyrir fólki og auð-
mýkti hana stöðugt," segir Sheehy. Sam-
kvæmt öðrum heimildum virðist Lee Hart
hins vegar ekki hafa litið á sig sem fórnar-
lamb heldur að það væru hennar hags-
munir líka að Gary Hart kæmist í Hvíta
húsið. Engu að síður hélt hann upptekn-
um hætti með framhjáhöldum sínum,
jafnvel þegar kosningabaráttan stóð sem
hæst árið 1984 og stjarna hans skein skær-
ast. Hann tók alls konar áhættur, skildi bíl
sinn eftir við dyr ástkvenna og gekk glað-
ur út í morgunsárið án tillits til þess hverj-
ar afleiðingar það kynni að hafa fyrir póli-
tíska framtíð hans.
Lee kona hans er sögð hafa varað hann
við; „framhjáhöldin verða þér að falli.“
Þegar ævintýri hans með Donnu Rice var
á forsíðum flestra blaða Bandaríkjanna
síðastliðið vor segja sjónarvottar að hann
hafi lítil svipbrigði sýnt. Þegar ljóst var að
hann átti engra kosta völ annarra en að
draga sig í hlé gerði hann það einnig æs-
ingalaust. Ef til vill meðvitaður um það að
til hans yrði leitað þegar ævintýrið með
Donnu Rice væri gleymt.
Svo virðist sem Hart hafi engu að tapa
lengur, aðeins flokkur hans, óháð því
hvað Hart hyggst fyrir.
ÍSLENSKIR KARLMENN
framhald afbls. 45
komu, var hann blíður og tillitssamur.
Nú orðið lendir allt heimilishaldið og
uppeldið á mér. Það er ég sem fer á
fætur með börnunum og gef þeim að
borða áður en við förum til vinnu. Það
lendir einnig á mér að koma við í búð á
leiðinni heim og kaupa í matinn, sem og
að elda.“
Margar yngri konur segjast þó finna
mun á afstöðu eiginmanna sinna og
feðra. Ein segir: „Við vinnum bæði úti
en höfum komið okkur upp mjög góðri
verkaskiptingu á heimilinu og þótt
stundum halli á hann í þessu sambandi
þá bætir hann það upp annars staðar."
Önnur segir: „Ég man eftir því að
pabbi gerði aldrei neitt á heimilinu.
Hann hellti ekki einu sinni kaffi í
bollann sinn sjálfur. Ég efast um að
hann hafi vitað hvað var í
eldhússkápunum. Við krakkarnir
hefðum þess vegna getað verið málverk
á veggjum sem hann tók sér tíma til að
virða fyrir sér á sunnudögum. Þegar
hann varð afi í fyrsta sinn kom annað
hljóð í strokkinn. Hann skipti ekki bara
um bleyjur á barnabarni sínu heldur
heimtaði hann að fá að gera það.“
Það virðist áberandi kynslóðamunur á
afstöðu yngri og eldri manna til
hjónabands og heimilis. Einar Kárason
rithöfundur segir að flestir sínir félagar
séu miklir barnakallar og njóti þess að
eiga sæg af börnum. Þó er þetta ekki
einhlítt því enn heyrast margar konur
kvarta undan karlrembu á heimilum
sínum. En geta þær þá ekki sjálfum sér
um kennt, eins og margir af gagnstæðu
kyni benda á?
Margir karlmenn virðast fara mun
verr út úr hjónaskilnuðum en konur.
Ýmsir lýsa því ástandi heldur ömurlega.
„Ég var lengi eins og vængbrotinn fugl,“
segir fráskilinn miðaldra maður.
Mörg dæmi benda einnig til þess að
karlar séu fljótari að fara í nýja sambúð
en fráskildar konur, þótt aðrar konur
séu ekkert endilega skilnaðarsökin. „Ég
get ekki sagt að ég hafi haldið framhjá
konunni minni síðustu árin sem við
vorum í hjónabandi þótt allt samlíf
okkar væri úr sögunni,“ segir miðaldra
læknir. „Ég vildi frekar kalla það
uppáferðir f fylleríum en framhjáhöld,“
segir hann.
Ungur maður í viðskiptalífinu segir:
„Auðvitað kemur það fyrir að maður
sleppir fram af sér beislinu undir vissum
kringumstæðum. En það er ekki
skipulagt framhjáhald heldur lætur
maður undan freistingum og forðast að
verða á vegi viðkomandi konu nokkru
sinni aftur. Skipulagt framhjáhald þar
sem maður er í tygjum við aðra konu
finnst mér út í hött, auk þess sem það er
mjög óheiðarlegt."
„Ég hef aldrei skilið þetta
hjákonuvesen, að hlaupa sveittur til
einhverrar kerlingar klukkan fimm til
þess eins og koma svo volgur heim til
konunnar," segir miðaldra maður.
Þekktur maður um fertugt segir:
„Auðvitað grobba menn sig og segja
framhjáhaldssögur. Ég er sjálfur ekki
alsaklaus, hvorki í orði né verki. Hins
vegar er ég ofsalega skotinn í konunni
minni og er alltaf að gera mér betur
grein fyrir því að ég vildi ekki fórna
henni fyrir eitthvað stundargaman."
Engu að síður virðist eitthvað við
framhjáhöld kitla suma karla. Þegar
einn þeirra lýsir lífi einhleyps vinar notar
hann orðalagið: „Það er víst rosaleg
traffík hjá honum,“ og ekki er laust við
að öfundartóns gæti í röddinni.
Ungur viðskiptafræðingur sem vinnur
náið með yfirmanni sínum, sem er orð-
lagður kvennabósi þótt kvæntur sé,
segir: „Það er hlægilegt að fylgjast með
honum þegar kona er annars vegar.
Hann horfir á hana með girndaraugum
og það á að vera bersýnilegt fyrir henni.
Hann verður svo kjánalegur á svipinn,
þótt hann sjálfur haldi hið gagnstæða, að
ég veit ekki hvort ég á að hlæja eða
gráta.“ Hann lýsir yfirmanni sínum
ennfremur: „Hann er hálffimmtugur,
myndarlegur og vel stæður. Eftir að
hann fór í meðferð segir hann að kynlíf
eigi hug sinn allan. Svo virðist einnig
vera um félaga hans og það er ekki síður
hlægilegt að heyra þá tala saman og
segja karlagrobbsögur. Ég verð nú að
komast yfir hana þessa. . .“
Þetta er lýsing á hinum svokallaða
gráa fiðringi; þegar miðaldra menn
•130 HEIMSMYND