Heimsmynd - 01.10.1987, Side 58

RUT HALLGRlMSDÓTTIR
Sigríður Ingvarsdóttir: Aðalatriðið er að vera
sáttur við sjálfan sig. Þá leiðist manni ekki
einveran. Þó er ég félagslynd að eðlisfari.

.að skiptir ekki
höfuðmáli hvað hendir
mann í lífinu heldur
hvernig maður vinnur
úr pví. Skilyrðið fyrir pví
að búa einn er að vera
sáttur við sjálfan sig.
landaferð. Kostirnir við að ferðast ein eru
margfaldir á við gallana. Maður verður
bara að muna að hegða sér eins og við á í
hverju landi fyrir sig.“
Mörgum reynist erfitt að manna sig
upp í að fara einir út, hvort sem er í ferða-
lög eða bara á skemmtistaði, í bíó eða á
tónleika. „Mér er það alltaf minnisstætt
sem Eysteinn Jónsson, sá mikli fjöl-
skyldumaður, sagði eitt sinn við mig,“
segir Elín. „Hann sagðist fljótt hafa vanið
sig á að bíða ekki eftir að fá einhvern með
sér ef hann var að fara eitthvert. Þá yrði
aldrei neitt úr því. Ég fer hiklaust ein út ef
því er að skipta, hvort sem er á málverka-
sýningar eða skíði. Hins vegar hef ég gam-
an af að vera með fólki og hef óskaplega
mörg áhugamál." Anna hefur aldrei sett
það fyrir sig að fara ein í bíó, segist ekki
þekkja aðra sem geri það, nema móður
sína. Hún ferðast ein ef hún kemur því við
en það getur verið vandkvæðum bundið
vegna þess að hún hefur verið bundin við
hjólastól í allmörg ár. Ferðalögin sjálf eru
auðveld en hún verður að hafa einhvern
að taka á móti sér í áfangastað ef vel á að
vera. Aður en hún fatlaðist ferðaðist hún
ein ef því var að skipta og fannst lítið mál.
Hún vill hins vegar frekar hafa einhvern
með sér í leikhús eða þegar hún fer út að
skemmta sér. Það horfði öðru vísi við
meðan hún var í skóla og gekk að félögun-
um vísum á skemmtistöðum.
Sigríður fer hiklaust ein á tónleika.
Hún ferðast yfirleitt með öðrum en það er
frekar tilviljun en af nauðsyn.
Allar þrjár taka heimilið, leikhús, tón-
leika eða og heimsóknir vina fram yfir
skemmtistaði borgarinnar. „Maður verð-
ur mjög þreyttur á skemmtistöðum borg-
arinnar til lengdar,“ eins og Anna orðar
það. Enda grunar mann að sumir þeir sem
skemmtistaðina sækja stífast treysti sér
hreinlega ekki til að vera einir. „Ég þekki
konur sem geta ekki verið einar og karl-
mannslausar lengi. Þær fara frekar í
slæma sambúð en enga,“ samsinnir Anna.
„Ég er svo kröfuhörð að ég held ég myndi
hugsa mig vel um áður en ég færi í sam-
búð. Ég hef þó aldrei tekið þá ákvörðun
að búa ein, það kom bara af sjálfu sér. Ég
ætlaði mér í langskólanám og ákvað fyrst
að bindast ekki fyrir 25 ára aldur. Ég hef
séð fólk taka á sig alls konar bindingar og
horft upp á erfiðleika og skilnað. Ég kærði
mig ekki um það hlutskipti. Síðan hefur
þetta smátt og smátt orðið úr. Það hefur
snemma reynt á þau sambönd sem ég hef
verið í, kannski út af „vargaskapnum" í
mér. Ég geri miklar kröfur og segi vinum
mínum að ég hljóti að vera erfið í sambúð.
Jafnréttisbaráttan hefur áreiðanlega haft
sitt að segja um að ég læt ekki undan og
karlmenn eru hálf smeykir við konur sem
standa á sínu. Ég hef líka tekið eftir því að
karlmenn hræðast hjólastólinn og líta mig
allt öðru vísi sem kynveru eftir að ég fatl-
aðist. En ég hafna ekki hugmyndinni um
sambúð, ég veit bara að ég myndi ekki
vilja neitt nema það besta. Það þyrfti að
vera riddari á hvítum hesti til að ég gerði
mig ánægða með hann. Ef ég færi út í sam-
búð þyrfti ég að byrja á nýjum grunni, því
hér í þessari fbúð hef ég byggt allt upp eftir
mínu höfði. Þar með er hætt við að ég vildi
öllu ráða áfram á þessum stað.
Ég gæti vel hugsað mér að eignast börn
en fjölskylda þarf að vera mjög samhent
til að sambúð bjóði upp á betra líf en ég lifi
nú. Mér líður nefnilega mjög vel og er
ánægð með lífið eins og það er. Við erum
nokkrar vinkonur sem búum einar og satt
að segja höfum við aldrei velt því fyrir
okkur að við byggjum einar, kostum þess
og göllum. Okkur finnst það svo sjálfsagt.
Frænkur mínar sem voru alltaf að ham-
ast í mér að fara að finna mér mann eru al-
veg búnar að gefa mig upp á bátinn nú
orðið og hættar að tala um það. Þær eru
búnar að afskrifa mig.
Svo eru til annarlegri viðhorf en hjá
frænkunum. Vissulega finnur maður fyrir
því að sumir halda að allar konur sem búa
einar séu lesbíur og karlmennirnir homm-
58 HEIMSMYND