Heimsmynd - 01.10.1987, Blaðsíða 62

RUT HALLGRlMSDÖTTIR
,
í
\
Elín Pálmadóttir: Ég tími
ekki að flytja héðan
þótt íbúðin sé orðin of lítii.
En það hefursína
kosti að búa í lítilli íbúð.
a eru
ákveðin atriði sem þarf
að taka tillit til ef maður
ferðast einn. Það lœrist
af sjálfu sér. Ég hef með
mér blað eða bók á
matsölustaði ef ég vil
ekki vera ónáðuð. Geng
út við vegabrúnina en
ekki upp við húsasund
erlendra borga, kaupi
ekki ís eða ávexti af
götusölum.
skap. „Ég kynntist fyrst einmanaleikan-
um þegar móðir mín dó á aðfangadags-
kvöld jóla 1968,“ segir Sigríður. „Ég var
óharðnaður unglingur. Andstæðurnar
voru svo miklar þegar jólafögnuðurinn
breyttist skyndilega í sorg og sáran trega.
Ég hafði í rauninni aldrei fundið til ein-
stæðingsskapar fyrr og aldrei skilið hvern-
ig þeim er innanbrjósts sem þurfa huggun
á döprustu stundum lífsins. Þetta fann ég
þrátt fyrir nærveru minna nánustu." Hún
heldur áfram. „Ég hef þá trú að við ráðum
líðan okkar að mestu sjálf. Það skiptir
ekki höfuðmáli hvað hendir mann í lífinu
heldur hvernig maður vinnur úr því. Skil-
yrðið fyrir því að búa einn er að vera sátt-
ur við sjálfan sig. Ein af uppáhaldssetn-
ingum mínum er: Though times never last
but though people do. Ég veit nefnilega
ekki til þess að tilgangur lífsins sé annar en
að lifa því.“
Ævintýraþráin virðist blunda í öllum
þremur konunum. Elín hefur farið á eld-
fjöll og jökla og til 50 til 60 landa. Starfs
síns vegna hefur hún haft tækifæri til að
ferðast víða. Anna og Sigríður hafa líka
mikinn áhuga á ferðalögum. Það væri
kannski ekki í frásögur færandi nema
vegna þess að eitt af þeim orðum sem þær
notuðu allar yfir sjálfar sig var að þora.
Þær hafa kjark til að gera það sem þær
langar þegar þær langar og leggja mikið
upp úr að geta leyft sér það. Kannski þarf
líka ákveðinn kjark til að búa einn og
bjóða alls konar viðhorfum byrginn.
Þó vilja þær ekki kannast við að neitt sé
erfiðara fyrir konur að búa einar en karla.
„Ég myndi þiggja karlmann í húsið til að
hjálpa til við ákveðin verk sem ég get ekki
unnið,“ segir Anna en bætir við að það sé
flest allt þess eðlis að hún gæti vel ráðið
við það ef hún væri ekki bundin stólnum.
„Karlmenn sem búa einir eru miklu sjald-
gæfari en konur sem búa einar,“ bætir hún
við. „Þeir eru viðtalsefni því þeir eru svo
fágætir. Þeir hanga í pilsfaldinum heima
hjá mömmu sinni þar til þeir ná í annan
pilsfald. Ég hef verið að stríða vinnufélög-
um mínum á þessu. Stundum koma þeir
montnir til mín og segja mér að nú séu þeir
loksins farnir að búa einir. Það eru þá
helst strákar utan af landi sem búa einir í
bænum þegar þeir eru í námi. .“ „. . ef
þeir eiga ekki systur til að búa með?“
„Já,“ segir Anna og hlær.
Það er svolítið sérkennilegt að finna að
þessar þrjár annars ólíku konur eru sam-
mála um að fáir ókostir fylgi því að búa
einar. Elín samsinnir því að það sé miklu
dýrara að halda heimili fyrir einn en finnst
það litlu skipta, það eru helst eins manns
hótelherbergin sem eru miklu dýrari en
tveggja manna herbergin. Lítilvægt
vandamál í raun. Og hún segist líka taka
eins manns herbergið svo langt fram yfir
það að deila herbergi með öðrum. „Það er
svo gott að geta lokað á eftir sér,“ segir
hún öðru sinni á stuttum tíma. Og kannski
er það bara svona einfalt.
62 HEIMSMYND