Heimsmynd - 01.10.1987, Qupperneq 93

ar geysilegu vinsældir sem platan öðlaðist
strax eyddi ágreiningnum. Ári síðar var
höggvið í sama knérunn og gefin út platan
Tívólí. Hún átti líka miklum vinsældum
að fagna.
Að sjálfsögðu réði það úrslitum um vin-
sældir Stuðmanna að lögin þeirra voru
einfaldlega bæði góð og skemmtileg.
Tónlistin var ótrúlega fjölbreytt og mis-
munandi hæfileikar meðlimanna nutu sín
vel. En fleira kom til og ekki síst sú ímynd
sem hljómsveitin skapaði sér strax í upp-
hafi. Petta var leynihljómsveit til að byrja
með og menn gátu því skemmt sér við að
giska á hverjir þarna voru á ferð. Þegar
það kom í ljós reyndust þeir vera sætir og
skemmtilegir strákar, til þess að gera pen-
ir og prýðilega gefnir. Sem sé ekki þau
voðalegu lubbamenni sem margir ímynd-
uðu sér að allir popptónlistarmenn væru á
þessum árum. Spilverksarmurinn innan
Stuðmanna var svo kunnur fyrir mildilega
vinstri pólitík, þannig að hljómsveitin var
lengi talin órafjarri fégráðugum skemmti-
kröftum; að vera Stuðmaður var næstum
því hugsjón. Þá sungu Stuðmenn
skemmtilegar vísur sínar á ljómandi góðri
íslensku en slíkt hafði lítið tíðkast í ís-
lensku poppi um margra ára skeið. Þótt
textarnir væru ekki beinlínis innihaldsrík-
ir var þó kveðið við annan tón en í flestum
textum öðrum og betur að orði komist.
Umfram allt voru Stuðmenn stundar-
fyrirbrigði sem var endurvakið þegar liðs-
mennina langaði til að skemmta sér og
öðrum. Það virtist engin hætta á að þeir
skipuðu sér nokkru sinni í sveit skalla-
popparanna sem um þær mundir tóku að
tínast í klippingu og fóru að syngja í besta
falli sykursæt ástarljóð. Stuðmenn höfðu
annars vegar of mikinn metnað en tóku
sig á hinn bóginn ekki of hátíðlega; þeir
Ragnhildur Gísladóttir hefur hleypt krafti í
sviðsframkomu Stuðmanna. „Hún hefur
reynst okkur sem hið besta þorskalýsi, “
segir Valgeir.
HEIMSMYND 93