Gríma - 01.09.1942, Síða 14

12
HAMRA-SETTA
[Gríma
málsins vissi enginn „með sannindum sögð efni“, eins
og það er orðað, þ. e. hvort Steingrímur hefði „dauða
hreppt af völdum eða verknaði“ konu sinnar eða
Bjarna Skeggjasonar. Og líkskoðunin leiddi ekkert í
ljós um það. En hún jók frekar þá grunsemd, að um
morð væri að ræða, samanber orðalagið í vitnisburð-
arbréfinu: .... „þótti þeim meiri líkindi mannaverk
vera mundu heldur en af roti eða feygingsskap jarðar-
innar, og ekki af sínum grafartólum orðið hafa“. Af
síðustu orðunum má ráða, að kista hafi ekki verið ger
að líkinu, því að í kistu gat það ekki skaddazt af graf-
tólum. En í þeim felst beinlínis sú yfirlýsing, að „hel-
sárið“, sem svo er kallað í vottorðinu, hafi ekki orsak-
azt af áhöldum við uppgröftinn, og þessu mótmæla
engir af þeim fleiri „skilvísu mönnum“, sem til er vitn-
að. Verður að þessu vikið síðar.
Þegar málið var komið á þennan rekspöl, hefði
mátt ætla, að rekstri þess yrði hraðað eftir föngum.
En engin áreiðanleg gögn eru fyrir því. Virðist það
hafa legið niðri til 7. sept. 1543, og er ekki með
neinni vissu kunnugt, hvað valdið hefur. En þá er
lögmaðurinn, Erlendur Þorvarðsson frá Strönd í Sel-
vogi, kominn að Egilsstöðum eystra, til þess að nefna
út menn að dæma „um þann byggðarrymt, sem lék
á um Sesselju Loftsdóttur, að hún hefði forráðið sinn
bónda og bana veitt“, eins og það er orðað í þeim sex
manna dómi, sem þann dag er látinn fyrst dæma um,
„hvert afl hafa skyldi þeir eiðar, sem þeir höfðu svar-
ið, Bjarni Erlendsson og Gvítari Valtýsson“, og er
þeirra eiða fyrr getið. Er nú komizt svo að orði í þess-
um sjöttardómi: . . . .„þá þessir fyrrgreindu menn
grófu upp Steingrím heitinn Böðvarsson, var hann
allur storkinn í blóði. Leituðu þeir þá um líkamann