Gríma - 01.09.1942, Page 42

40
SÖGUR UM SVIPI
[Gríma
hafði vaknað við umganginn og lá vakandi í rúmi
sínu. Daufa birtu lagði um baðstofuna af dálítilli ljós-
týru, sem stóð þar á borði. Rúm það, er Friðfinnur
svaf í, var framarlega í baðstofunni, og sneri fótagafl-
inum að dyrunum, en gegnt því, hinum megin dyra,
stóð annað rúm, og svaf í því unglingspiltur, er þar
átti heima. Þegar Friðfinnur hafði legið þannig vak-
andi nokkra stund, sá hann allt í einu, að baðstofu-
dyrnar opnuðust og inn kom maður, meðallagi stór,
rauðhærður, með svartan hatt á höfði. Hann gekk
beint að rúmi piltsins, laut niður að honum og kross-
aði yfir hann; stóð hann þannig nokkra stund hálfbog-
inn við rúmið. Þegar Friðfinnur horfði á þetta, datt
honum í hug, að maður þessi mundi ætla að gera
piltinum eitthvað illt. Hann rétti því fótinn út undan
rúmfötunum og ætlaði að sparka í hann; en er að-
komumaðurinn varð þess var, að Friðfinnur hreyfði
sig í rúminu, þokaði hann fram að dyrunum og leit
illilega til hans um leið og hann hvarf fram fyrir.
Þegar allt fólkið var komið á fætur um morgun-
inn, sagði Friðfinnur frá því, sem fyrir hann hafði
borið, og lýsti manninum, sem hann hafði séð. Kom
lýsingin nákvæmlega heim við föður piltsins; var
hann dáinn fyrir nokkrum árum, og hafði Friðfinnur
aldrei séð hann. — Skömmu síðar veiktist pilturinn
og dó. Var það mál manna, að faðir hans hefði komið
til hans þenna morgun til þess að búa hann undir
vistaskiptin.