Gríma - 01.09.1942, Qupperneq 52

50
DRAUGASÖGUR
[Gríma
þar sem hann hefði synjað henni um fylgd og hún
verið ein síns liðs að baki honum. Þegar leið á vetur-
inn, fór hann að dreyma hana og sjá hana í vöku, og
yfirleitt urðu menn þess varir, að hvar sem Jóakim
kom, var Jórunn jafnan í för með honum og gerði oft
ýmis konar óskunda og hrekki og grandaði jafnvel
skepnum. — Nokkrum árum síðar kvæntist Jóakim
konu þeirri, er Þórunn hét og var Jónsdóttir. Fóru
þau að búa á Ytra-Hóli í Kaupangssveit og eignuðust
nokkur börn. Einn af sonum þeirra þótti mesta efnis-
barn, en þegar hann var orðinn f jögra ára, varð hann
afsinna og fábjáni upp frá því; dó hann tvítugur, og
var Jórunni, sem nú var jafnan kölluð Jóka, kennt
um fábjánaskap hans. Þóttust menn sjá þess glögg
merki, að hún ásækti drenginn, hræddi hann og
tryllti. — Ekki er kunnugt, hve lengi Jóakim bjó á
Ytra-Hóli, en skömmu eftir aldamótin flutti hann að
Sigtúnum í Munkaþverársókn og þar bjó hann til
1824. Var hann jafnan kenndur við Sigtún upp frá
því, og fylgja hans kölluð Sigtúna-Jóka; hélt hún því
nafni lengi.
Um þetta skeið, eða á árunum 1783—1817, bjó
á Reykjum í Fnjóskadal Bjarni Jónsson Péturssonar,
dugnaðarmaður og merkisbóndi. Jóakim var hinn
mesti vinur Bjarna á Reykjum, og þegar börn Bjarna
komust á legg, voru þau oft tímum saman inni í Eyja-
firði við lestrarnám hjá Jóakim, því að hann var, eins
og áður er getið, óvenju vel að sér til bókar.
Liðu svo fram tímar, að ekkert bar til tíðinda, er í
frásögur er fært, þangað til haustið 1813, að 30 sauði
vantaði af fjalli af Suður-Staðarbyggð; höfðu sauð-
irnir gengið á Bleiksmýrardal um sumarið og ekki
komið fyrir í göngum. Þótti mönnum þetta varla ein-