Gríma - 01.09.1942, Síða 60

58
DRAUGASÖGUR
[Gríma
á hestinum og Duðu, en ekki gat hann fest hönd á
henni né fundið að neitt væri fyrir, er hann sló til
hennar. Gekk þessi leikur allt fram undir Illugastaði,
og er það þó alllöng leið. I litlu holti út og niður af
Illugastöðum skildi Duða loks við Isfeld og hvarf frá;
reið hann heim á hlaðið örþreyttur og alveg utan við
sig eftir viðureignina. Jóhann bóndi stóð úti og er
hann sá, að Isfeld var brugðið, varð honum að orði:
„Nú hefur þú hitt Duðu“. Var Isfeld þar um nóttina.
— Hann hefur aldrei orðið Duðu var síðan.
Ólaf Sigurðsson, sem áður bjó í Grjótárgerði og
Kotungsstöðum, dreymdi eitt sinn, að Duða kæmi til
hans. Hafði hann orð á því við hana, að vond hlyti
hún að vera, úr því að hún væri að þessu sífellda
brölti. „Eg er nú ekki eins vond og af er látið“, svaraði
Duða. „Það ber mest á þessu af því að fólk er svo
hrætt við mig. — En eg er nú líka í þann veginn að
hætta“.
Lýkur hér af Reykja-Duðu að segja.
b. Hleiðargarðs-Skotta.
[Sjá Þjóðs. Jóns Árnasonar I, 367—71; Þjóðs. Ólafs Davíðs-
sonar II, 226—28 og Gráskinnu II, 86 og III, 24—25. J. R.]
Hleiðargarðs-Skotta var send Sigurði bónda í
Hleiðargarði um eða úr miðri 18. öld, svo að hún ætti
eftir því að fara að kenna elli úr þessu og hafa fyrir
löngu slitið barnsskónum, enda er nú lítið á hana
minnzt á síðari árum. Hefur hún jafnan fylgt heima-
fólki í Hleiðargarði og ekki haldið tryggð við einn
fremur en annan. Þess er mjög sjaldan getið, að henn-
ar hafi orðið vart þar á heimilinu eða að hún hafi
gert þar hinn minnsta óskunda, en aldrei hefur hún
verið sporlöt að bregða sér á bæi á undan Hleiðar-