Gríma - 01.09.1942, Page 73

Gríma]
DRAUGASÖGUR
71
hana jafnvel á boðstólum; vissi hann, sem var, að
fáar bændadætur í héraðinu voru hennar jafnokar.
Eitt sinn að hausti til fór Einar í kaupstaðarferð til
Akureyrar og hitti þar Svarfdæling nokkurn, er Sig-
urður hét. Buðu þeir hvor öðrum í staupinu og fóru
að rabba saman. Vék þá Einar talinu að Guðrúnu,
hældi henni á hvert reipi og spurði Sigurð, hvernig
honum litist á að leita ráðahags við hana. Sigurður
hafði heyrt Guðrúnar að góðu getið og tók því lík-
lega, ef þetta mætti vera alvörumál. Samdist svo með
þeim yfir flöskunni, að hann skyldi vitja meyjarmál-
anna um næstu sumarmál, og skildu þeir við það.
Veturinn eftir bauðst Guðrúnu loks sá biðill, sem
henni líkaði. Var það efnilegur og vel látinn bónda-
sonur frá Gullbrekku, Bjarni að nafni. Hafði Einar
þá gleymt öllu rugli sínu við Svarfdælinginn og hafði
því ekkert á móti því, að þessi ráð tækjust. Giftust
þau Guðrún og Bjarni undir vorið og settust að í
Gullbrekku. — Um sumarmálahelgina fyrstu kom
Sigurður fram í Möðrufell eftir umtalinu um haustið,
en þóttist illa gabbaður, sem von var, þegar mærin
var öðrum gefin. Friðmæltist Einar við hann og vildi
með öllu móti jafna mál þetta með góðu; kvað hann
þetta hafa verið í gamni sagt og því gleymzt eins og
hver önnur markleysa. En Sigurður undi sínum hlut
því verr, sem lengur var um þetta talað, og kvað það
vesalmenni aldrei skyldi þrífast, sem tekið hefði
stúlkuna af sér. Hvarf hann aftur heim til sín og var
hinn reiðasti. — Einar tók sér þetta nærri, og af því
að hann óttaðist hefnd af hendi Sigurðar, reið hann
þegar fram að Gullbrekku og sagði þeim hjónum alla
söguna. Orð lék á, að faðir Sigurðar væri göldróttur;
þótti því Bjarna allur varinn góður, fór til bóndans í