Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1996, Side 21

Ritstjóri veit að Steinunn lét mikið til
sín taka í borgarstjórn, flutti margar
mætar tillögur sem síðar voru af öðr-
um framkvæmdar s.s. algengt er með
tillögur minnihlutafólks í sveitar-
stjórnum.
Ritstjóra minnir t.d. að Steinunn
flytti þar tillögu um að bílar ækju
alltaf með ljósum og segir hún það rétt
vera. En hann minnist þess einnig að
hafa heyrt um tillögu Steinunnar í
borgarstjórn 1970 um dagvist aldr-
aðra.
“Jú, það er rétt hjá þér og þessari
tillögu fylgdi löng og mikil grein-
argerð um það
hversu dagvist af
þessari gerð skyldi
byggð upp og starf-
rækt og ég bjó
vissulega að þess-
ari tillögugerð
minni og því sem
ég þar hafði hugsað
og fært á blað, þeg-
ar ég tók svo níu
árum síðar að mér
forstöðu Dagvistar
Sjálfsbjargar.
Margt það kom í
mjög góðar þarfir í
því brautryðjenda-
starfi”.
Steinunn er fá-
orð um verk sín að
félagsmálum, en ritstjóri veit allmikið
um sumt af hennar góðu störfum og
fiskar upp fróðleik þar um og færir í
búning.
Steinunn var í níu ár formaður
Ljósmæðrafélags íslands eða svo
lengi sem lög leyfðu það. Hún hafði
forgöngu um hið fróðleiksfulla rit:
Ljósmæður á Islandi, sem greinir frá
öllum ljósmæðrum hér - allt frá því
sú fyrsta þeirra kom til Iandsins. Hún
var einnig fulltrúi Ljósmæðra-
félagsins hjá Bandalagi kvenna í
Reykjavík og þar átti hún farsæla sögu
sem annars staðar. Frá 1962-1982 eða
í 20 ár var hún í forystu fyrir Orlofi
húsmæðra í Reykjavík og var einnig
í landsnefnd um orlof húsmæðra og
fróðir aðilar hafa hvíslað því að
ritstjóra að í raun hafi Steinunn verið
þar allt í öllu og auðvelt er því að trúa.
Og enn til viðbótar skal minnt á það
hversu Steinunn kom að málum
Kvennadeildar Landspítalans, en
Steinunn Finnbogadóttir.
upphaf hennar má einmitt rekja til
vaskrar baráttu kvenna þar sem Stein-
unn var vakin og sofin í forystu s.s.
hinar gleggstu heimildir herma.
Steinunn flutti tillögu hjá Bandalagi
kvenna í Reykjavík um byggingu
Kvensjúkdómadeildar við Land-
spítalann sem samþykkt var. Þessari
samþykkt fylgdi Steinunn eftir með
því að fara með hana í Alþingi og færa
hana alþingismönnum og þá fóru
hjólin að snúast og málalyktir munu
menn þekkja. Steinunn var þannig
óumdeilanlega brautryðjandi og for-
svarsmaður þessa mæta máls.
En nú þykir Steinunni sem út af
flói hjá ritstjóra og vill gjarnan
að hann komi sér að kjarna málsins:
Dagvist Sjálfsbjargar - og þá er að
hlýða því og gefa Steinunni orðið:
“Sjálfsbjargarfélagar höfðu lengi
látið sig dreyma um starfsemi af þessu
tagi. Þeir höfðu á því bjargfasta trú
að hún gæti skilað miklu fyrir fatlaða,
brotið upp einangrun þeirra og veitt
þeim gleði í góðum félagsskap. Hins
vegar höfðu menn engar fastmótaðar
hugmyndir um það hversu upp skyldi
byggt og á hvaða þætti skyldi lögð
áherzla. Þannig var það þegar ég kom
til starfa í ársbyrjun 1979, þá var engin
forsögn til um eitt eða neitt, ég kom í
raun að gráum múr, allt varð að vinna
frá upphafi, bæði húsakynni og innri
skipan þar sem og alla uppbyggingu
starfsins. En um annað var ekki að
ræða en hefjast handa, reyna að fikra
sig áfram til árangurs sem skilaði
þeim sem þjóna átti sem allra beztri
dvöl. Egnautþess
hins vegar ríkulega
að hafa mikið frelsi
til mótunar og sam-
vinna við þá Sjálfs-
bjargarfélaga sem
fóru þama í fylking
fremst var mjög
góð, en í nefnd til
að undirbúa þetta
allt saman voru
þeir: Sigmar O.
Maríasson form.,
Theódór Jónsson
og Friðrik Ársæll
Magnússon og svo
var Trausti Sigur-
laugsson þarna
einnig í forsvari.
Það var afar gott að
vinna með þessum mönnum. Nú ég
undirbjó þetta allt eins og ég bezt gat
og dagvistin byrjaði svo að
norðanverðu í Sjálfsbjargarhúsinu þar
sem er svokölluð baðstofa. Okkur
tókst að byggja þarna upp hlýlegt
heimili, sem opnað var formlega 2.
mars 1979, en fyrstu heimilismenn
komu 4. mars. í upphafi voru þeir
aðeins tveir, en annar þeirra var þarna
líka í 14 ár. Nú er heimild fyrir 30
heilsdagsvistunum og í Dagvist
Sjálfsbjargar eru nú skráðir yfir 60
einstaklingar sem eru mismarga daga
hér í viku hverri. Og svo vel vill til
að aldrei hefur neitt á annars horn
rekið, allt smollið saman, þrátt fyrir
þennan fjölda”.
Steinunn er þar næst spurð um það
hvernig hún kynni starfsemina
fyrir nýju fólki í dagvistinni svo
upphafið megi sem öruggast og
ánægjulegast verða.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
21