Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1998, Blaðsíða 23

Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1998, Blaðsíða 23
Af vettvangi starfsins. Endurmenntunar- stofnun H.í. og stundar um þess- ar mundir djáknanámíguð- fræðideildinni. Aður en Guðrún fór að sinna um- önnunarstörfum starfaði hún í banka og á endurskoðunarskrifstofu. Hún er gift Páli Þorsteinssyni, héraðsdómara í Guðrún K. Þórsdóttir Reykjavrk og á þrjú börn á aldrinum 13-25 ára. Eins og fram hefur komið hér í blaðinu var Guðrún forstöðu- maður Foldabæjar, sem er heimili minnissjúkra einstaklinga og var áður gjaldkeri í stjórn FAAS. Guðrún hefur víðtæka reynslu af öldruðum og minnissjúkum, bæði persónulega og faglega og öldrunarmálin eru henni hugleikin. Skrifstofa FAAS er heima hjá Guðrúnu að Þverási 51 í Reykja- vrk og eins og fram hefur komið hér að framan eru verkefnin næg sem vinna þarf að. Við hér á bæ bjóðum Guðrúnu velkomna til starfa og vænt- um alls hins besta af hennar störfum, en Guðrún er nú komin í búsetunefnd Öryrkjabandalags Islands. Skrifstofan. Eins og áður er fram komið þá er skrifstofa FA AS nú að Þverási 51,110 Reykjavík. Félagið hafði skrifstofu- aðstöðu í Hlíðabæ og ætíð haft athvarf fyrir hina ýmsu fundi á vegum félags- insþar. Mikiloggóðsamvinnahefur ætíð verið með starfsfólki Hlíðabæjar og stjórn FAAS og hefur starfsemin í Hlíðabæ stutt dyggilega við bakið á allri starfsemi félagsins. Símanúmer félagsins nú eru: 587- 8388 og 898-5819. Bréfsíminn er 587-8333 og pósthólfið er 5389, 125 Reykjavík. Hjá félaginu fást upplýsingar og ráðgjöf er veitt og þar er hægt að nálgast minningarkort FAAS. Guðrúnu K. Þórsdóttur fram- kvæmdastjóra er kærlega þökkuð þessi glögga samantekt sem ritstjóri hefur í hvívetna nýtt sér og ærið margt orðrétt upp tekið, þó ekki sé innan gæsalappa. H.S. Hlerað í hornum Sá fimm ára var býsna gjam á að bölva svo móður hans þótti til hreinna vandræða horfa. Nú átti sonurinn að fara í afmælisveislu og móðir hans sagðist hafa talað við móður afmælis- barnsins um að hún sendi hann rakleitt heim ef hann byrjaði á bölvinu. Eftir fimmtán mínútur kom drengur heim og án allra orða sendi móðirin hann beint inn í rúm, rann svo reiðin nokkuð og spurði soninn hvort hann hefði nú byrjað að bölva. “Eg bölvaði andsk.... ekki neitt, helv....veislan er ekki fyrr en á morgun.” Þetta gerðist í henni Ameríku. Þjófar brutust inn í banka en fundu ekkert verðmætt. Hins vegar voru margar skúffur í skápum þar og í þeim mikið af dollum sem þeir töldu vera með vanillubúðingi. Þjófarnir voru svangir og átu mikið úr dollunum og þótti vel bragðast. Næsta dag birti síðdegis- blað bæjarins frétt af innbrotinu sem hafði þessa fyrirsögn: Brotist inn í stærsta sæðisbanka landsins. Það var áður fyrr á öldinni þegar ekki var mikið um vekjaraklukkur. Tveir ungir skólasveinar deildu sama her- bergi en áttu erfitt með að vakna og sváfu ansi oft yfir sig. Þeir ráðfærðu sig um þetta vandamál við einn læri- feðranna og hann kvað þetta vissulega mikið vandamál, en allt í einu ljómaði hann í framan og sagði: “Nú veit ég ráð. Þið vekið bara hvom annan”. *** Konan spurði mann sinn hvers vegna hann hefði gengið svona vel frá bók- inni: Hvemig á að verða hundrað ára? að hún gæti bara alls ekki fundið hana. “Heldurðu virkilega að ég láti hana liggja á glámbekk þegar mamma þín er væntanleg hingað í heimsókn”, svaraði maðurinn. Ungi maðurinn var að fylgja dans- dömu sinni heim og gerði hosur sínar grænar fyrir henni sem best hann gat. Þegar að útidyrunum heima hjá döm- unni kom spurði hún: “Kanntu að læðast?”. Ungi maðurinn varð himin- lifandi og sagðist heldur betur treysta sér til þess. “Jæja, læðstu þá heim til þín”, sagði unga stúlkan. *** Það var anzi kalt á milli tengda- mömmu og tengdasonarins. Þegar sú gamla lá banaleguna á sjúkrahúsi þótti tengdasyninum samt rétt að heim- sækja hana. Þegar hann kemur á sjúkrahúsið mætirhann prestinum sem segir: “Ja, nú held ég að Drottinn sé að taka gömlu konuna til sín”. Þá sagði tengdasonurinn: “Jæja, sá á aldeilis eftir að sjá eftir þvf’. Eftir fyrsta skóladaginn kom sá litli til ömmu sinnarog sagði: “Það er svartur drengur í bekknum mínum”. Svo bætti hann við: “En hann er með íslenzku tali”. Fín frú sagði svo frá: “Einu sinni keypti ég mér kjölturakka, en ég varð að losa mig við hann, því hann beit mig alltaf, þegar ég reyndi að setjast í kjöltu hans.” FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS 23

x

Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands
https://timarit.is/publication/1440

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.