Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1998, Page 38

SAMSTÖÐUHÁTÍÐ
Haldið á vit Hólmara
Undanfarin ár
hefur Öryrkja-
bandalag Islands
haldið samstöðuhátíð
á aðventu til að minna
á málefni fatlaðra og
veita viðurkenningu
þar sem vel hefur ver-
ið að verki staðið,
örva og hvetja til
átaka góðra. Gefið
hefur verið jólatré í
byggðarlag eða bæj-
arhluta með tilheyr-
andi athöfn í tengsl-
um við afhendingu
trésins.
Fyrsta samstöðu-
hátíðin var við Lang-
holtskirkju í Reykjavík, þá var haldið
til Egilsstaða, næst í Mosfellsbæinn
að Hlein við Reykjalund, svo var til
Sauðárkróks haldið, þar næst til
Akureyrar, í fyrra farið á Selfoss og
nú haldið í Stykkishólm. Þessar
samstöðuhátíðir hafa verið einstak-
lega vel heppnaðar og vakið verulega
athygli á baráttumálum fatlaðs fólks
og þeim skyldum er samfélagið á
sannarlega við þessa þegna sína.
Hinn 12. des. sl. var í Hólminn
haldið með þeim örugga og ágæta
bifreiðarstjóra, Steindóri Björnssyni,
sem ekki er aldeilis ókunnugur
ferðamálum fatlaðra.
Við ferðalangar viss-
um að fyrir öllu
mundi vel séð vestur
þar, en um undirbún-
ing þessarar hátíðar
höfðu þeir séð Helgi
Hróðmarsson hér
syðra og Magnús
Þorgrímsson fram-
kvæmdastjóri Svæð-
isskrifstofu málefna
fatlaðra á Vesturlandi
og fyrrurn stjórnar-
maður hjá Öryrkja-
bandalagi íslands
með auðvitað ómet-
anlegri aðstoð heima-
manna í Hólminum.
Af reynslu fyrri
hátíða vissum við enda einnig að þar
sem Helgi okkar Hróðmarsson er í
forsvari er fyrir öllu séð.
Veðrið var einstaklega gott alla
leiðina, en jörð snævi þakin og
t.d. allmikill snjór vestra á þeim fræga
Snæfellsnesfjallgarði, hins vegar
hreint hlemmifæri yfir Kerlingarskarð
og Breiðafjörðurinn brosti við okkur
í ljósaskiptunum þegar vestur kom.
Jólatréð var á svokölluðum Frúar-
hól, ekki fjarri höfninni í Hólminum,
en þar munu bæjartré Hólmara hafa
staðið fyrrum.
Er þetta fallegur
staður og ber tréð vel.
Við litum fyrst inn til
þeirra Magnúsar Þor-
grímssonar og
Hönnu Jónsdóttur í
aðstöðuna þeirra í
Hólminum, þröng-
býlt er þar en þar er
hýst leikfangasafn,
allnokkuð að vöxt-
um.
En ekki úr vegi að
kynna ferðalanga til
sögu en þeir voru:
framkvæmdastjómar-
mennirnir Haukur,
Hafliði og Ólafur H.,
Asgerður fram-
kvæmdastjóri og svo við nafnarnir
Hróðmarsson og Seljan.
Haldið var svo að Frúarhóli og þar
safnaðist saman góður hópur
sem trúlega hefur talið nokkuð á
annað hundrað. Þar var sannkölluð
hátíðarstemning. Skýr og skörulegur
kynnir var Helgi Hróðmarsson sem
bauð fólk velkomið, en í upphafi lék
lúðrasveit Tónlistarskólans af list
góðri, en tónlistaráhugi sem iðkun
þeirra Hólmara löngu landskunn.
Ávarpið af bandalagsins hálfu flutti
Ásgerður Ingimarsdóttir, en það snart
greinilega hug og
hjörtu viðstaddra, og
er hér í blaðinu birt. I
lokin bað hún tvö
fimm ára fötluð böm
að tendra ljós á trénu,
en það voru þau Kar-
en Hjartardóttir og
Helgi Jóhann Ellerts-
son. Ljósin voru
tendruð við fögnuð
viðstaddra, Ijómuðu
glatt og lýstu upp
Frúarhólinn og næsta
nágrenni hans. Eftir
ljúft tónlistaratriði
lúðrasveitarinnar við
söng félaga úr kirkju-
kórnum flutti sóknar-
presturinn séra Gunn-
38