Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.2000, Síða 10

Þorsteinn á góðri stund með Þóru Kristinsdóttur, Rögnu Freyju
Karlsdóttur og Magnúsi Magnússyni.
Sorglegt, að vitsmunalega fatlaðir
einstaklingar skuli njóta minnstrar
samúðar - fólkið sem á erfiðast með
boðskipti við aðra. Mikið hefur verið
reynt að vekja samúð með vitsmuna-
lega skertu fólki, en jafnvel öll heiti í
tengslum við fötlunina fá með tím-
anum neikvæða merkingu. Fáviti var
fallegt orð í upphafi, en varð smám
saman ónothæft. Sama gildir um heit-
ið vangefinn, spurning hvað orðið
þroskaheftur dugar lengi.“
Ahugamál og vinna
Ahugamál Þorsteins eru skemmti-
lega samtvinnuð lifsstarfinu. Útgáfu-
mál er eitt áhugasvið hans sem að
sjálfsögðu tengist skólamálunum.
„Ahugi minn á bókaútgáfu kvikn-
aði þegar ég lá á Vífilsstöðum í
seinna skiptið. Þá notaði ég tímann til
að hanna kennslugögn fyrir barna-
skóla og fékk Halldór Pétursson
teiknara til liðs við mig. Nú hef ég
um alllangt skeið rekið pínulítið
fyrirtæki sem heitir Þórsútgáfan og
gef út ýmislegt fyrir skóla og kenn-
ara.“
Hvernig stóð á að þú fórst sjálfur
að stofna útgáfufyrirtæki?
„A fyrstu kennaraárum minum í
Reykjavík fórum við nafnarnir, Þor-
steinn Matthíasson og ég að spjalla
vítt og breitt um blessuð börnin og
urðum sammála um að þau skorti les-
efni. Það hlyti að vera bráðsniðugt að
stofna útgáfufyrirtæki og gefa út
barnabækur. Þannig varð Þórsútgáfan
til.
Ég tók að mér að skrifa fyrstu bók-
ina Ævintýri Ola og Palla 1. Bókin
fór út, en ævintýri Óla og Palla urðu
ekki fleiri, hvorugur okkar kunni að
markaðssetja! Við gátum rétt bjargað
okkur frá stórtapi. Þetta uppátæki
varð til þess að ég komst í bók-
menntasöguna. Silja Aðalsteinsdóttir
var að fjalla um barnabækur og
nefndi bókina, fannst hún eitthvað
öðruvísi.“
Ganga þarf á Þorstein til að fá hann
til að nefna fleiri huglæg ritverk.
„Jú, ég skrifaði tvær smásögur fyrir
Samtíðina, tók þátt í smásagnakeppni
Samvinnunnar og fékk önnur verð-
laun. Sama vetur skrifaði ég stuttan
reyfara og sendi til Sigluijarðarprent-
smiðju sem gaf út þýdda reyfara.
Útgáfustjórinn bað um kápumynd
sem var að sjálfsögðu ekki til, bókin
var ekki þýdd! Sex hundruð krónur
fékk ég fyrir.“
Thor Stone var dulnafn Þorsteins á
bók hans Þriskipta kortið í bóka-
flokknum „spennandi gömlu reyf-
ararnir.“
„Eitthvað rak mig til að gera þetta,
sjálfsagt gróðavonin, en ég er löngu
hættur þessu. Bestu verðlaunin fékk
ég þó í samkeppni á vegum kirkj-
unnar um dæmisögur Jesú, ferð til
Norðurlanda með Gullfossi. Ég var
svo upptekinn á þessum árum og
hafði því aldrei samband við forstjóra
Eimskipafélagsins.
Sautján árum síðar, vorið 1969,
þurfti ég að koma allri fjölskyldunni
heim frá Noregi og peningar litlir. Þá
datt mér í hug, hvort hægt væri að
nota verðlaunin. Óttar Möller var nýr
forstjóri og svaraði mér um hæl. Ég
fékk ókeypis far á fyrsta farrými frá
Kaupmannahöfn, ekki aðeins fyrir
mig heldur alla ijölskylduna. Það
kom sér vel.“
Þorsteinn er stoltari af útgáfu sinni
sem tengist skólamálum og leiðir mig
inn í forstofuherbergið. Hér er Þórs-
útgáfan, stafrænn Ijósriti á miðju
gólfi og fleiri bókagerðarverkfæri.
Bækur og námsgögn eru í röðum í
vegghillum, handrit að ýmsum
kennslubókum sem Skólavörubúðin
selur.
Verkefnasafnið „Lesa og skilja“ er í
sextán heftum og má nota frá sex ára
upp í tíu ára bekk - handbækur og
matsgögn fyrir kennara, eins og:
Örðugleikar í lestrarkennslu, Kennsla
barna með lestrarörðugleika, Aukið
boðskiptin, Mat á lestrargetu og ís-
lenskt framburðarpróf
„Hér vinn ég að mínum áhuga-
málum, sem texta, skanna inn myndir
og hanna í umbrotsforriti, síðan full-
vinn ég bækurnar,“ segir Þorsteinn.
Hvenœr byrjaðir þú að vinna með
tölvur?
„Ég komst í kynni við fyrstu tölv-
una í Safamýrarskóla. Síðan keypti
ég tölvu til eigin nota - og nú get ég
ekki án hennar verið. Tölvur eru afar
nytsamlegar í sérhæfðri kennslu,
sama gildir um annan raftæknibúnað
til að ná sambandi við einstaklinga
sem eru svo fatlaðir að þeir ráða ekki
við talmálið.
Enginn veit hvað inni fyrir býr hjá
fjölfötluðum einstaklingi sem ekki
hefur möguleika til nokkurrar hreyf-
ingar. Þá einstaklinga ber að nálgast
með sértækum aðferðum sem hér
hafa þróast t.d. í Safamýrarskóla og
skólanum við Kópavogsbraut, nú
Fullorðinsfræðslu fatlaðra. Þar leitast
frábært fagfólk við að auka lífsgæði
þessa fjölfatlaða fólks og gera þeim
lífið eins bærilegt og kostur er,“ segir
Þorsteinn.
Hvað hefur þér fundist skemmti-
legast í starfinu?
„Mér hefur i raun alltaf fundist það
10