Íþróttablaðið - 01.05.1978, Qupperneq 35

eru flest knattspyrnufélög í Danmörku
tvískipt, — annarsvegar er unglinga-
deild, og hinsvegar „verslunar- og við-
skiptadeild". Styrkurinn fer allur í
unglingadeildina.
Þannig er þetta sem sagt hægt: Ungl-
lingastarfið er ríflega styrkt af bæjarfé-
lögum, og atvinnumennirnir af stórum
fyrirtækjum sem sjá sér hag í því, vegna
auglýsinga, að taka þátt í rekstri félag-
anna.
Matthías Hallgrímsson lék sem
kunnugt er í fyrra með Halmía, félagi í
annarri deild í Svíþjóð. Halmía er frá 90
þúsund manna borg, og þar er einnig
annað lið, sem leikur í Allsvenskan.
Önnur knattspyrnulið eru þar ekki,
nema nokkur þriðjudeildarlið í ná-
grannahéruðum. Félögin tvö eiga sam-
eiginlegan keppnisvöll, og áhorfenda-
fjöldinn á heimaleikjum Halmía er á
bilinu milli eitt og fjögur þúsund - yf-
irleitt milli 1500 og tvö þúsund. Ung-
lingastarf félagsins er nokkuð, og er
drengjunum skipt í tvo hópa, undir tólf
ára og frá 13 til 17 ára.
„Ég var samningsbundinn Halmía á
meðan dvöl minni þarna stóð“, sagði
Matthías við íþróttablaðið, „en vann að
nafninu til hjá fyrirtæki sem styrkti fé-
lagið. Ég þurfti bara að mæta til vinnu
þegar mér sýndist svo, nema þegar þess
meira var að gera hjá fyrirtækinu. Æf-
ingar byrjuðu oftast klukkan 3 á dag-
inn, þannig að maður var kannski
kominn heim fyrir klukkan 6. Það segir
sig sjálft að þetta er allt annað líf fyrir
knattspyrnumanninn, en að þurfa að
bæta þessu við vinnudaginn, kannski
eftir kvöldmat“.
Erlendir knattspyrnumenn horfa
þungbúnir yfir Laugardalsvöllinn.
Þrautþjálfuðum atvinnumönnum
finnst Iítt áhugavert að leika við ís-
lenzka áhugaleikmenn, og bilið milli
okkar og þeirra virðist stöðugt að
aukast.
„Ástæðan fyrir því að félag í Svíþjóð
með ekki fleiri áhorfendur en þetta,
getur haldið úti atvinnumennsku“,
sagði Matthías, „er kannski fyrst og
fremst sú, að mínum dómi, að Svíþjóð
er mun ríkara land en Island. Fólk
vinnur minna, og allir virðast hafa
meiri tíma til alls. Halmía er dyggilega
styrkt af stórum fyrirtækjum, og þau fá
það sem þau leggja í félagið frádregið
opinberum gjöldum og jafnvel gott
betur. Þegar auglýsingar eru teknar
með í dæmið býst ég við að fyrirtækin
hafi hagnað af þessu.“
„Hitt er svo annað, að ég er ekkert
hrifinn af því að þetta skipulag yrði
tekið upp hér á landi. Það er til dæmis
ákaflega skrýtið að koma á vinnustað
og hirða kaupið sitt án þess að hafa
nokkuð unnið og fá jafn mikið og þeir
sem unnið hafa fullan vinnudag.
„Vinnufélagarnir“ voru ekkert alltof
hrifnir af þessu.“
Þannig er málum háttað hjá annarr-
ardeildarliði í Svíþjóð. En hvernig
skyldi málum varið hér uppá íslandi,
hjá toppliði, sem hefur á síðustu árum
haft álíka marga áhorfendur og
Halmía. Knattspyrnudeild Vals hefur
fengið það orð á sig að undanförnu að
vera fyrirmyndardeild. Þar er fjárhag-
urinn betri en annarsstaðar og betur
hlúð að leikmönnum. En það er fróð-
legt að bera það saman við það sem
Matthías var að segja frá.
„Við styðjum ekkert við bakið á
leikmönnum okkar fjárhagslega“, sagði
Pétur Sveinbjörnsson, formaður knatt-
spyrnudeildar Vals í samtali við í-
þróttablaðið. „I sumar ætlum við þó að
reyna að greiða hluta af útlögðum
kostnaði þeirra — eða um 60 þúsund á
mann í bílakostnað. Þetta er aðeins brot
af beinum tilkostnaði þeirra.“
„Við reynum að sjálfsögðu að búa
eins vel að okkar leikmönnum og hægt
er. Við útvegum þeim skó og allan út-
búnað, og erum kannski komin öllu
lengra en önnur félög á því sviði. En
þeir sem standa í rekstri íþróttadeilda,
vita að þar liggja ekki peningar á lausu.
Menn teljast góðir ef hægt er að ráða
fram úr brýnustu frumþörfum“, sagði
Pétur.
Valsmenn eiga nú orðið tvær íbúðir í
Reykjavík, og hrein eign félagsins í
þeim er um 15 milljónir. Reksturs-
kostnaður knattspyrnudeildar Vals á
síðasta ári var um 16 milljónir, sem er
mun hærri rekstrarkostnaður en flestra
sérsambandanna innan ÍSÍ. Opinber
framlög námu á síðasta ári 1,3 milljón-
um og leiktekjur um 5 milljónum. Mis-
muninum, 10 milljónum, var aflað með
„betli og sníkjum“ Lauslega áætlað má
ætla að venjulegur íslenskur knatt-
spyrnumaður með fyrstudeildarliði
verji um 20 klukkustundum á viku í
íþrótt sína — hálfa vinnuviku. Fyrstu-
deildarliðin byrja að æfa fljótlega upp-
35