Íþróttablaðið - 01.05.1978, Qupperneq 42

Ingi Björn skrifar
um menn og málefni
knattspyrnuíþróttarinnar
Otal Spurningar
brenna fyrir brjósti
Þá er enn hafið nýtt keppnistímabil
knattspyrnunnar á íslandi. Það er sér-
stæð og skemmtileg tilfinning sem
fylgir slíku fyrir knattspyrnumennina.
Eftirvæntingin brennur í manni og ótal
spumingar leita á hugann — spurningar
sem maður veit þó að verður ekki svar-
að fyrr en í haust.
Þetta keppnistímabil leggst vel í mig,
og ég hef það á tilfinningunni að í
sumar verði knattspyrnan á íslandi dá-
lítið öðru vísi en hún hefur verið á
undanfömum árum. Ég held, að það
verði leikin léttari knattspyrna og meira
skorað af mörkum en verið hefur.
Fyrstu leikir mótsins benda t.d. til
þessa. Ástæðan er sennilega sú, að
leikmenn eru nú að þroskast upp úr
þeim stífu kerfum sem komu inn í
knattspyrnuna þegar erlendu þjálfar-
amir fóru að koma hingað. Þeir lögðu
til að byrja með höfuðáherzlu á að
leikmennimir léku innan þess ramma
sem þeir settu þeim, og óneitanlega
báru leikmennirnir það mikla virðingu
fyrir þessum erlendu mönnum, að þeir
hlýddu og gerðu lítið upp á eigin spýt-
ur. Nú er nýjabrumið farið af þessu, —
við höfum lært að lifa með þjálfurun-
um, og erum famir að þora að hreyfa
okkur út fyrir kerfin, þegar tækifærin
bjóðast til þess. Ég tel þetta jákvætt og
leiða til betri knattspyrnu en var.
Þama spilar einnig inn í að nú höfum
við kynnst þjálfunaraðferðum annarra
en brezkra þjálfara. Það er mjög svo
jákvætt að fá hingað meginlandsþjálf-
ara eins og nokkur lið hafa gert núna, —
slíkt er fallið til þess að víkka sjón-
deildarhringinn og auka fjölbreytni
knattspymunnar. Það er staðreynd að
Bretamir hafa verið nokkuð staðnaðir í
leikkerfum sínum allt frá árinu 1966, á
sama tíma og umtalsverðar framfarir
hafa orðið hjá öðrum þjóðum, og það er
hollt fyrir íslenzka knattspyrnu að
kynnast þessum nýju straumum. Meg-
inlandsknattspyrnan á sennilega betur
við okkur en enska kerfisknattspyman.
Við erum töluverðir einstaklings-
hyggjumenn og það þvingar íslenzka
knattspymumenn að leika rígbundin
leikkerfi.
f upphafi knattspyrnutímabilsins er
ekki nema eðlilegt að maður renni
augunum til þeirra liða sem leika í 1.
deildinni, og hugleiði möguleika þeirra
í mótinu að þessu sinni, og hver verði
niðurstaðan þegar upp verður staðið að
móti loknu. Ég ætla að leyfa mér að
fara hér nokkrum orðum um hvert og
eitt lið sem leikur í deildinni, fjalla
lítillega um þau og leikmenn þeirra.
Svo byrjað sé á íslandsmeisturum
Akraness, þá er ég sannfærður um að
þeir verða við toppinn í sumar. Liðið
mun leika í sumar, eins og það hefur
gert að undanfömu, „típanska“ enska
knattspyrnu. Það hentar liðinu orðið
ágætlega, fyrst og fremst vegna þess að
það hefur leikmenn til þess að útfæra
kerfið og nýta möguleika þess. Styrkur
Akranessliðsins liggur ef til vill fyrst og
fremst í því hvað það hefur jafngóðan
mannskap, og ég er líka viss um að
samheldni í liðinu hefur verið góð. Nú
leikur Matthías Hallgrímsson aftur
með Skagamönnum. Hann er ef til vill
kominn af léttasta skeiðinu, en býr aft-
ur á móti yfir mikilli reynslu og hann á
sennilega eftir að skora mikið af mörk-
um í sumar. Þá hef ég mikið álit á Karli
Þórðarsyni. Hann gerir oft stóra hluti
fyrir Akranesliðið, stærri en flestir taka
eftir. Svo ég minnist aðeins á þjálfara
Akranesliðsins, George Kirby, þá er
varla vafi á því að hann er mjög hæfur
þjálfari, og hefur haft mjög gott lag á að
halda liði sínu við efnið, og ná því bezta
út úr hverjum og einum leikmanni.
Ég held, að mér sé óhætt að segja að
við Valsmenn leikum töluvert öðru vísi
knattspyrnu en flest hin liðin gera.
Leikkerfi okkar er orðið miklu hreyf-
anlegra en hjá hinum, menn eru ekki
42