Studia Islandica - 01.06.1970, Blaðsíða 85

83
MY LIFE IN PRISON:
On the upper floor I paused
at an open door. The slow,
regular breathing of a
sleeper came from within
the room. I stepped across the
threshold and stopped.
It was pitch dark. I listened
tensely. Presently I located
an objective point - the soft,
yet jubilant, ticking of a
watch - ... (7).
The next instant a hand was
fumhling at my coat cuffs,
and before I realized what
had happened a pair of nip-
pers closed around my right
wrist (10).
At headquarters I was led
into the presence of the
Chief.
“A hve one,” commented
the man who had arrested
me, removing the nippers
and starting to go through
my pockets (10).
I was led into a brilliantly
lighted room. Several per-
sons were present. My eyes
rested upon the cadaverous
features of the pawnbroker’s
clerk and remained there.
“Is this the man?” asked
the officer at the table, nodd-
ing toward me.
“Yes, that’s him. He
RAGNAR FINNSSON:
Hurðin opnaðist hljóðlaust,
og í sama bili heyrði hann
rólegan, djúpan andardrátt
sofandi manns. Hann stóð i
dyragættinni og hlustaði . ..
Annað vinsamlegt hljóð
barst að eyra hans: tif í úri
(214).
. . . um leið fann Ragnar
eitthvert þukl við ermina á
sér . . . Um hægri úlnið hans
var handfjötur ... (218).
Á lögreglustöðinni var
hann leiddur fram fyrir
embættismann . . . meðan
vörður Ragnars tók af hon-
um handfjöturinn og fór að
leita í vösum hans . ..
— Hann er einn af betra
tæginu, sagði yfirmaðurinn
... (218).
Þegar hann var tekinn út
úr klefanum, var hann leidd-
ur inn í stóran, uppljómaðan
sal. .. Tveir aðrir menn sátu
við borðið .. . Annan þekti
hann strax - það var aðstoð-
armaður pantarans. Hinn
var aldraður, hvithærður
maður, prúður í sjón og hátt-
um. Á borðinu fyrir framan