Studia Islandica - 01.06.1970, Blaðsíða 86

84
pavraed tihat watch this
morning.”
I . .. saw the watch lying
on the table ... The officer
turned to two persons who
were seated at the end of the
table — an elderly gentle-
man and a young lady.
“This is the man who
burglarized your house last
night,” he announced.
“Have you ever seen him be-
fore?”
“No,” they replied, in
unison.
“Look closely,” he con-
tinued. “This is important.”
“No, I have never seen
him before,” declared the old
gentleman (13—14).
The judge began speaking
- something about regret and
and his “painful duty” and
the “protection of society.”
At last came the climax,
“— and the judgment of this
court is that you be punished
by imprisonment in the
State prison at San Quentin
for the term of fifteen
years.”
The deputy who had me
Ragnar lá gullúrið með fest-
inni . ..
— Er þetta hann? spurði
embættismaðurinn við borðs-
endann aðstoðarmanninn.
— Já, það er hann sem
veðsetti úrið í morgun. Hann
sneri sér að hvithærða
manninum.
— Þetta er maðurinn, sem
gerði innbrot hjá yður í nótt.
Þekkið þér hann?
— Nei.
— Hafið þér aldrei séð
hann?
— Nei.
— Lítið þér upp! sagði
hann hranalega við Ragnar.
Hvíthærði maðurinn hristi
höfuðið.
— Yður rekur ekki minni
til þess? Þetta er áríðandi at-
riði.
— Nei, eg hefi aldrei séð
hann (221-222).
Dómarinn tók til máls, tal-
aði um verndun þjóðfélags-
ins og birti loks dóminn:
— Því dæmist rétt vera:
yður, Ragnar Finnsson, skal
hegnt með fangelsi og harðri
vinnu í tíu ár.
Þeim skjátlaðist um áhrif-
in, vörðum hans tveimur,
sem flýttu sér að taka undir
hendur hans um leið og dóm-
arinn nefndi töluna.