Rit Landbúnaðardeildar : B-flokkur - 01.09.1961, Side 97

95
B- og C-flokki, enda ekki um mikinn fallþungamun að ræða, og lömbin í þess-
um flokkum voru á sama aldri, er þeim var slátrað. Þó er fótleggur raunhæft
þyngri í C-flokks lömbum en í A- og B-flokks lömbum, og lengd skrokksins er
raunhælt rninni í B-flokki en í A- og C-flokki, en það mál (K) er erfitt að taka
með nægri nákvæmni. Sömuleiðis er vídd brjóstkassans raunhæft meiri í C-
iiokki en í B-flokki og aðeins meiri en í A-flokki. Lömbin í D- og E-flokki,
sem voru að meðaltali 18 dögum eldri við slátrun og höfðu mun þyngra meðal-
ía.ll, hafa einnig flest útvortismál raunhæft stærri en lömbin í A-, B- og C-
flokki. Hins vegar er munut á fótleggjarmálum þessara flokka því nær enginn
og óraunhæfur, nema þungi fótleggjarins er raunhæft meiri í D-flokki en í A-
og B-flokki.
Þau málin, sem beinlínis mæla beinavöxt, eins og lengd langleggs (T), lengd,
minnst ummál og þungi framfótarleggjar, sýna, að beinavöxtur lamba í öllum
flokkum hefur verið mikill á tilraunaskeiðinu, en |jó aðeins minni í A-fl., er
gekk á útjörð, en x flestum hinum flokkunum. Auk beinavaxtar hefur vöxtur
vöðva og fitu áhrif á hin útvortismálin. F-málið, lengd lærisins úr krika á
innri hækilbiún, er athyglisvert. Það hefur fremur lítið hækkað á til-
raunaskeiðinu, og er ekki raunhæfur munur milli neinna tveggja flokka á
þessu máli. Vöðvafylling í lærum hefur mikil áhrif á þetta mál, eins og segir
í kafla IX. Eftir því, sem krikinn er betur vöðvafylltur, því styttra verður F-
málið, en lengdarvöxtur beina eykur það aftur á móti. Þótt langleggur lamb-
anna í A-, B-, C-, D- og E-fl. hali lengzt að meðaltali frá 8.2—15.8 mm á til-
raunaskeiðinu, þá hefur F-málið ekki lengzt nema frá 2.1—8.0 mrn að rneðal-
tali á sama tíma. Hefur jxví holdfylling læra aukiz.t hlutfallslega meira en
beinalengdin á tilraunaskeiðinu. Þetta kemur einnig aðeins í ljós á stigum
fvrir læri, sem eru lægst í F-flokki, þótt ekki sé um raunhæfan mun milli
flokka að ræða á þessu máli. Dýpt brjóstkassa hefur aukizt mjög á tilrauna-
skeiðinu, aðallega sem afleiðing af lengdarvexti rifja. Þó hefur vídd brjóst-
kassans aukizt hlutfallslega meira á sama tíma, enda hefur vöðva- og fitusöfnun
meiri áhrif á vídd brjóstkassans en beinavöxturinn.
Lítill og yfirleitt óraunhæfur munur er á þverskurðarmálum fallanna í F-
og A-flokki; þó eru mörg þeirra, einkum fitumálin (C, D, } og Y), aðeins lægri
í A-flokki, er sýnir, að þótt meðalfall A-flokks lambanna, er gengu á útjörð,
hafi aukizt urn 1.56 kg á tilraunaskeiðinu, þá hefur yfirborðsfita fallanna
minnkað, þ. e. lömbin hafa stækkað, bein og vöðvar lengst, vöðvarnir ekki
þykknað og fitulagið aðeins jxynnzt. Flest þveiskuiðarmál fallanna eru hærri
í flokkum þeim, er á íæktuðu landi gengu, þ. e. í B-, C-, D- og E-flokki, en í A-
og F-flokki.Þó er munurinn á B- og A- og F-flokki lítill. Breidd bakvöðvans
(A) er svipuð í öllum flokkum, en þykkt bakvöðvans (B) er raunhæft meiri
í C-, D- og E-flokki en í F- og B-flokki, er sýnir, að vöðvar hafa þykknað á til-
raunaskeiðinu, en þykktarvöxtur bakvöðvans er seinþroska eiginleiki, er þrosk-
ast ekki eðlilega, nema skepnan búi við mjög góð næringaiskilyrði. Fitumálín
(C, D, J og Y) eru yfirleitt hærri í flokkunum, er gengu á ræktuðu landi, en
í F-flokki. Þó er sá munur ekki raunhæfur nema á J-málinu. Sýnir þetta, að á