Strandapósturinn - 01.06.2021, Blaðsíða 120

119
flosnaði upp frá heimilum sínum, fór á vergang og dó í stórum stíl úr
matar- og næringarskorti. Þó eru dæmi um að fólk hafi beinlínis dáið úr
hungri á Íslandi á fyrstu áratugum 19. aldar, sérstaklega þegar siglingar
kaupmanna til landsins féllu niður í kringum Napóleonsstyrjaldirnar.
Skortur og fátækt höfðu þó áfram slæm áhrif á fólk, veiktu mótstöðuaflið
gegn allskyns sjúkdómum og áttu verulegan þátt í miklum barnadauða og
lágum meðalaldri landsmanna.
Fyrsta áratuginn eftir að Jón byrjar á dagbókinni, stunda þau hjónin
búskapinn í Miðdalsgröf með aðstoð barna sinna, en vorið 1855 fá þau
mótbýlisfólk á jörðina. Skortur var þá orðinn á jarðnæði og þrengsli í sveit-
unum að aukast víða um land, tvíbýli og þríbýli urðu algeng á jörðum og
heiðarbýli byggðust upp. Deilur urðu á milli bændanna í Gröf og árekstrar
milli Jóns og Orms Oddssonar byrjuðu strax fyrsta sumarið:
17. september. Austan fúlviðri. … Varð samtal millum okkar Orms um
að ég sleppti byggingarráðum yfir hálfri Miðdalsgröf og neitaði ég
þrisvar í röð, hér í húsinu nokkrum áheyrandi. Varð hann þá heldur
óaðgætinn í orðum, að hann fékk þau ekki með myndugheitum. Orðin
eru mér minnisstæð meðan lifi, þó ei skrifi ég þau hér.
Fremur þunglyndislegar færslur í dagbókinni í desember 1869, en þá var hann
hjá Þórunni dóttur sinni í Heiðarbæ. Aftan við þessar færslur kemur skýring á því
hversu stuttaralegar þær eru: Þessa viku hef ég verið mikið vesæll af landfarsótt
og kvefi ásamt bólgu í vinstri kinninni og miklum höfuðverk.