Strandapósturinn - 01.06.2021, Blaðsíða 38

37
Þegar allt var tilbúið byrjaði ég að vinna við bygginguna. Fyrst þurfti
ég að leggja skólp- og vatnsleiðslur í grunninn og síðan stilla upp fyrir
honum. Það var mest grjót og möl í uppgreftinum, hnullungsgrjót af
áþekkri stærð og lögun sem ég notaði í útveggina. Grjótið varð ég að þvo
vel áður en það fór í steypuna því það var hið eiginlega steypustyrktar-
járn í þessu húsi. Smátt og smátt reis þetta allt af grunni en þetta var afar
mikil vinna fyrir einn mann. Fyrst reis íbúðarhúsið en viðbyggingarnar
þar á eftir, þvottahús, geymsla, fjós, haughús, hlaða og síðan fjárhús þar
fyrir utan. Fjárhúsin voru með steyptum kjallara, um það bil einn metri
undir grindur. Þetta gekk allt hægt og bítandi en ekki man ég nú hvað ég
var lengi að þessu en það mun hafa verið haustið 1943 að ég gat lokað
íbúðarhúsinu svo hægt væri að byrja að vinna innandyra. Hann Þórhallur
minn frá Kolbeinsvík var hjá mér þrjár vikur um veturinn og smíðuðum
við grindina innan á útveggina og gátum svo farið að stoppa. Það var gert
með þurru torfi sem var skorið í lengjur og staflað í grindina. Síðan voru
veggirnir klæddir með asbestsplötum innan á þessa grind. Þá var loftið í
húsinu einnig einangrað með torfi. Bitafylling var ofan á loftinu og það
hafði ég hvergi séð annars staðar en hjá mér. Ekki er hægt að lýsa þessu
meira í smáatriðum og reyni það ekki. Til að við gætum flutt sem fyrst í
húsið lagði ég áherslu á að múra milliveggi og dregara í eldhúsi og svefn-
herberginu okkar. Ég vann við þetta alla daga, jafnt helgar sem virka
daga, og á nokkrum árum risu allar þessar byggingar sem enn standa
óbreyttar.
Það var nú allt mjög fátæklegt hjá okkur fyrstu búskaparárin í Bakka-
gerði, sem maður segir svo, því við áttum ekki neitt. Þegar ég hafði byggt
fjós, hlöðu, haughús og fjárhús þá fengum við okkur kú og nokkrar kindur
svona fyrir heimilið. Það var öllu verra með heyskapinn því við urðum
að fara út í Grímsey og upp á Háls til að fá eitthvert rusl fyrir þessar fáu
skepnur. Það var bara ekkert tún þarna nema þessi eina dagslátta sem
Guðmundur Ragnar bróðir hafði sléttað. Ég fékk lánaðan svokallaðan
Bóndaflóa í Bjarnarneslandi, sem er rétt norðan við Leirtjörnina. Þangað
löbbuðum við Sæunn mín um það bil klukkustundar gang. Það var forar-
blautt þarna í flóanum og þurfti hún að raka það sem ég sló og koma því á
þurrari stað til að bleytan gæti sigið úr því. Þetta var erfiður heyskapur en
við fengum lánaða hesta til að reiða nokkuð af þessu heyi heim. Afgangur-