Rökkur - 01.08.1930, Qupperneq 33

R Ö K K U R
79
„Frá því skýrt“, endurtók eg,
og mér fanst eins og köld liönd
hefði verið lögð á hjarta mitt.
- „Já,“ mælti hann. „í Björgvin
var mér sagt frá stúlkunni, sem
engilröddina ætti. Umferðasali
nokkur, Ludvik að nafni, sagði
frá því. En vinur minn, Hans
Thorvaldsen bakari sagði mér.“
Eg gat eigi orði upp komið,
því að ótti hafði gripið sál mína.
Andartak virtist Englending-
inn þungt hugsi, svo sem títt er
um inenu, er velja orð sín og
hugsa, áður en þeir tala. Og það
andartakið varð mér alt ljóst.
Hann var „musiker“ þessi Hen-
ry Laurence og hann hafði kom-
ið með þeim ásetningi, að ræna
mig og Hans Úlriku. Og grun-
ur minn staðfestist, er hann
inælti:
„Umferðasalinn sagði satt.
Rödd barnsins er guðdómleg og
vel æfð.“
Hann hneigði sig fyrir mér
og hélt áfram:
„Það væri synd að láta slíka
hæfileika verða að engu, hér í
einverunni hjá bændunum.“
Eg svaraði ekki. Hverju hefði
eg getað svarað?
Og svo hélt hann áfram og
við hvert orð var sem sál mín
væri steini lamin.
„Eg verð að fá að hlusta á
hana aftur, og svo verð eg að
tala við Maríu Brun.“
Hann bætti við með hita-
ákafa, er sjaldan verður vart
hjá hinum kaldrólyndu Eng-
lendingum:
„Eg verð að sannfæra móð-
ur hennar um, að ætti stúlka,
er slíka hæfileika á, að lifa og
deyja í þessum dal, þá væri það
blátt áfram synd.“
Og' enn bætti liann við:
„Eruð þér eigi á sama máli?“
Eg gat fáu svarað, nema að
Úlrika myndi fús til þess að
syngja fyrir hann aftur og að
móðir hennar væri ekkja og það
væri órétt að ræna hana einka-
barni hennar, þvi að áður liafði
eg lært, að músik lierðir eins
mörg hjörtu og hún gerir við-
kvæm, og að glæpir eru drýgð-
ir og tár framleiðast við skaut
hennar, eigi síður en að góð-
verk vinnast og bros framleið-
ast vegna áhrifa hennar.
Henry Laurence gekk á leið
með okkur, því að löngun mín
til að halda áfram þessari
kenslustund var horfin. Mér
varð litið á Úlriku. Hinn blóm-
legi roði kinna hennar várð enn
dekkri. Og birtan í augum henn-
ar virtist sterkari. Eins og ný,
stór von hefði vaknað, nýr heim-
ur opnast —.
Hún, barnið, opnaði faðm
sinn, til þess að grípa liöndum
skrautleg blóm fagurrar draum-
sýnar, sem liafði leitt marga svo