Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1978, Side 7
H. C. Andersen:
Saga frá Sandhólabygðinni
Það er saga frá Sandhólabygðinni á Jótlandi, sem nú skal segja,
en hún hefst ekki þar yfir frá, nei ekki þar, heldur langar leiðir í
burtu, í suðurheiminum, suður á Spáni. Hafið er alfaravegur milli
landanna; hugsaðu þér nú, að þú sért þangað kominn, — kominn
til Spánar. Þar er heitt og þar er indælt: Þar vaxa granatblómin
eldrauðu milli dimmleitra lárberjatrjánna og hæga, hressandi golu
leggur ofan af fjöllunum yfir gulleplagarðana og skrauthallirnar
serknesku með gyltu hjálmþökunum og litskreyttu veggjunum;
barnahópur fer um strætin í prósessíu með logandi ljósum og blakt-
andi fánum og uppi yfir hvelfist himininn heiður og fagur með
blikandi stjörnum; söngurinn ómar og handskellurnar smella; yng-
ispiltar og yngisstúlkur þyrlast í dansi undir blómstrandi akasíu-
trjám, en förumaðurinn situr meðan því fer fram, á höggnum mar-
niarasteininum og neytir safaríkrar vatnsmelónu til saðnings og
svölunar og mókir þetta áfram í iðjuleysinu; alt lífið er eins og
indæll draumur, — hvað mundi annað nær en að sökkva sér niður
í drauminn? Já, það gerðu líka svo algerlega yngishjón nokkur, ný-
gefin saman, enda höfðu þeim hér í heimi hlotnast öll jarðnesk og
tímanleg gæði: Heilbrigði, glaðlyndi, auður og upphefð.
,,Við erum eins sæl og nokkur maður getur verið“, sögðu þau
af hjartans fylstu sannfæringu; samt var það ætlun þeirra, að þau
gætu hafist einu hamingjustiginu hærra, og það mundi verða, ef
guð gæfi þeim að eignast barn, — eignast son, sem yrði þeim líkur
til sálar og líkama.
Því hamingjubarni mundi heilsað verða með fögnuði, það mundi