Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1978, Síða 28

26
Málsvörn Jörgens var enginn gaumur gefinn; blóðdroparnir tveir
á skyrtu hans báru órækara vitni gegn honum en svo; hann vissi
með sjálfum sér, að hann var saklaus, og úr því hér væri engin
leið til að hreinsa sig af sök, þá væri ekki annað fyrir en að una
við ólán sitt.
Þeir stigu á land á garðbrotunum, þar sem herragarður Búgges
hafði staðið til forna; það var á þeim slóðum, sem Jörgen hafði
farið með fósturforeldrum sínum í erfisveisluna, þar sem hann lifði
sæludagana fjóra, sælustu daga barnæsku sinnar. Nú var hann
aftur fluttur sömu leiðina yfir engið til Norður-Vorborgar, og enn
var yllitréð í blóma og ilminn lagði af linditrjánum háu; honum
fanst hann hafa verið þar í gær.
1 vestari álmu herragarðsbyggingarinnar eru undir tröppunum
há göng, sem liggja niður í hvelfdan kjallara langt niðri, og hafði
þaðan verið farið með Löngu-Möngu til aftökustaðarins. Hún hafði
etið fimm barnahjörtu og hafði þá trú, að hefði hún fengið tvö í
viðbót, þá mundi hún hafa getað flogið og falið sig manna sjónum.
Loftsmuga lítil var á múrveggnum rúðulaus. Ekki fengu ilmríku
linditrén úti fyrir sent þangað nokkurn hressandi blæ, alt var hrá-
slagalegt og muggukent þar inni. Ekki var nema harður trébekkur
til að hvílast á, en góð samviska er góður svæfill, og því gat farið
vel um Jörgen.
Fyrir fangelsinu voru ramgjörfar dyr og var þeim harðlæst og
hleypt fyrir járnslám, en mara hjátrúarinnar þarf ekki nema skrá-
argat til að skríða inn um, hvort sem það er á herragarði eða í
fiskimannskofa og síst þurfti hún meira á þessum stað, þar sem
Jörgen sat núna í varðhaldinu og var að hugsa um hana Löngu-
Möngu og ódáðaverk hennar. Það vakti fyrir honum, að síðustu
hugsanir hennar nóttina fyrir aftökuna höfðu fylt þennan klefa.
Hann mintist alls þess trölldóms, sem hér hafði verið framinn í
fyrri daga, þegar Svanwedel herramaður hafði hér aðsetur og svo
lika þess, sem alkunnugt var, að hlekkjahundur sá, sem á brúnni
stæði, fyndist á hverjum morgni hengdur á handriðinu. Alt þetta
fylti huga Jörgens heljar hrolli, það var aðeins einn sólargeisli
frá þessum stað, sem birtu bar í hugskot hans, og það var endur-
minningin um fegurðarblóma yllisins og linditrjánna. Hann sat
ekki lengi í þessu fangelsi, það var farið með hann til Hringkaup-