Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1978, Page 61

59
Frá því, er gerðist daginn eptir brúðkaupið.
Brúðhjónin vöknuðu við geisla morgunsólarinnar og faldi Úndína
sig af blygðunarsemi undir sængurábreiðunni, en riddarinn lá með
heilabrotum. 1 hvert skipti sem hann sofnaði um nóttina höfðu
svefnfarir hans verið illar og bar fyrir hann hræðilegar sjónir, en
ávallt er hann vaknaði við vondan draum, varð honum litið á
Úndínu og hvíldi hún fögur og yndisleg við síðu hans, allt eins og
Þegar hann sofnaði útaf við barm hennar. Þrýsti hann þá Ijúfum
kossi á rósvarir hennar og sofnaði aptur, en vaknaði jafnan aptur
með andfælum. En er hann hafði hugleitt þetta um morguninn,
komst hann til þeirrar niðurstöðu, að allar grunsemdir sínar væru
á engu byggðar; varð honum nú hugléttara og gekk hann glaður
inní hina stofuna.
Þau gömlu hjónin og presturinn sátu við arininn þegjandi og í
þúngu skapi. En er þau sáu riddarann koma með svo glaðlegu yfir-
bragði, fór af þeim allur áhyggjusvipur, og fiskimaður brá enda á
saklaust glens við brúðgumann, svo að húsfrevjan gat ekki að sér
gert að hlæja. Nú kom Úndína og lauk upp dyrunum; ætluðu þau
þá öll að fara á móti henni og fagna henni, en staðnæmdust í sömu
sporum af undrun, svo ókunnuglega og jafnframt svo kunnuglega
kom hin únga kona þeim fyrir sjónir. Prestur gekk fyrst til hennar,
lagði hendur í höfuð henni og blessaði hana, en hún kraup guð-
ræknislega á kné fyrir honum og beiddi hann með auðmýktarfull-
Um orðum að fyrirgefa sér alla þá heimsku, er henni hafði um
munn farið daginn áður, og biðja rækilega fyrir sálu sinni. Því
uæst stóð hún upp, kyssti fósturforeldra sína og þakkaði þeim allt
hið góða, sem þau höfðu gert henni. „Nú finn eg það fyrst“, mælti
hún, „hversu mikið eg á ykkur að þakka, þið elskulegu hjón!“ Svona
var hún allan daginn stillt og blið og athugasöm, dálítil húsfreyja,
en jafnframt því einsog blíð og blygðunarsöm júngfrú; hún til-
neiddi morgunverðinn og leið ekki að kona fiskimannsins tæki hendi
til, heldur annaðist hún allt. Gat prestur ekki haft af henni augun
°g sagði við Huldubrand: „Herra riddari! mikla gersemi hefir góð-
nr guð minn látið mig óverðugan selja yður í hendur. Gætið hennar