Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1978, Qupperneq 81

79
sem gjálpuðu við stefnið, heyrðist gráthljóð og var ennþá nokkra
stund einsog þær segðu: „Ó vei! vertu mér trúr! ó, vei! ó, vei!“
En Huldubrandur datt niður á þiljunum og færðist yfir hann
ómegin.
Draumur riddarans
Sorgir manna eiga sér sjaldan lángan aldur og sannaðist það á
Huldubrandi. 1 fyrstunni syrgði hann og grét einsog tJndína hafði
grátið, þegar hann hrifsaði af henni menið. Bertalda grét og með
honum og lifðu þau þannig nokkurn tíma í endurminníngunni um
tJndínu. Kom Úndína opt til riddarans í draumum hans og laut þá
ofan að honum með ástar atlotum, en gekk því næst burt grátandi.
Og þá er hann vaknaði með tárugar kinnar, vissi hann ógjörla,
hvort það voru hans eða hennar tár, sem höfðu vætt þær.
En er stundir liðu fram, þá fór hann að dreyma hana sjaldnar
og rættist af honum sorgin. Fiskimaðurinn gamli kom og heimtaði
af honum Bertöldu dóttur sína, kvað hann það vera ósvinnu, að
hún væri lengur hjá honum ókvonguðum. Þetta atvik gerði hann
fastráðinn í því að eiga Bertöldu og fór hann þess á leit við fiski-
mann, en hann taldi á því öll tormerki; hann kvaðst eigi vita, hvort
Úndína væri dáin, og þækti sér illa fara á því, að Bertalda skyldi
skipa sæti hinnar framliðnu, þar sem hún var orsök í dauða henn-
ar. Samt lét hann til leiðast fyrir bænastað þeirra beggja, Bertöldu
og riddarans, og galt jáyrði sitt. Var þá sent eptir Heilmann presti
og átti hann að gefa þau saman. En er hann kom, var hann ófáan-
legur til þess með öllu. „Eruð þér svo viss um það, herra riddari“,
mælti hann, „að fyrri kona yðar sé dáin? Mér virðist ekki sem
svo sé. Ætt hennar og eðli var að vísu mjög á huldu, og læt eg þess
nú að engu getið, enda er það mér lítt kunnugt, en hitt veit eg með
vissu, að hún var guðhrædd og ástrík kona. Nú hefir mig dreymt
hana í fjórtán daga samfleytt; hún hefir staðið hjá rúmi mínu,
slegið höndum og sagt andvarpandi hvað eptir annað: „Æ! aptraðu
honum frá því, kæri faðir! Eg lifi enn. Æ! forðaðu lífi hans! æ!
frelsaðu sálu hans!“ Hugsaði eg vandlega með mér fyrir hverju
draumur þessi mundi vera, en þá komu boðin frá ykkur, og er nú