Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1978, Qupperneq 83

81
„En þessvegna", mælti Úndína, og var þá sem hún hrósaði sigri,
„þessvegna berst hann nú fljúgandi í draumi yfir Miðjarðarhafið
og er heyrnarvottur að því, sem hér er talað. Eg hefi með ásettu
ráði séð um það“.
Þá leit Kaldbrynnir með heiptarsvip til riddarans, stappaði fæt-
inum og renndi sér óðfluga gegnum bylgjurnar, sem kólfi væri
skotið. Það var einsog hann bólgnaði upp í reiði sinni og yrði að
stóreflis hval. Svanavængirnir þutu á ný, saungurinn hljómaði apt-
ur fyrir eyrum riddarans, og þóktist hann berast heim aptur til
borgar sinnar yfir láð og lög. 1 því hann vaknaði, kom inn her-
bergissveinn og sagði honum, að Heilmann prestur væri enn þar
í byggðarlaginu. Höfðu menn komið að honum í kofa einum í
skóginum, og spurt hann, hvað hann tæki sér fyrir hendur, úr því
hann ekki ætlaði að vera við brúðkaupið, en hann hefði svarað:
„Það eru til fleiri hátíðir en ein og þó eg ekki komi til einnar, þá
get eg komið til annarrar. Það er bezt að vera við öllu búinn“.
Riddaranum fannst mikið um, er hvorutveggja bar saman,
draumnum og orðum þessum. En sá maður, sem hefir fastráðið
með sér einhverja fyrirtekt, mun trauðlega láta af henni, enda þó
mikið liggi við. Var því allt eptir sem áður í borginni.
Frá brúðkaupi riddarans
Brúðkaupshátíðin á Hríngstöðum var heldur dapurleg, það var líkt
°g þegar glæsilegir og ljómandi gripir eru huldir svörtum sorgar-
blæjum. Þókti öllum gestunum eyðilegt og söknuðu þeir Úndínu
ósjálfrátt. 1 hvert skipti sem dyrunum var lokið upp, þá litu allir
Þángað, einsog þeir vonuðust eptir henna. Brúðurin ein sýndist
vera í glöðu skapi, og þó var ekki trútt um, að henni öðru hverju
brygði undarlega við, þegar henni flaug í huga, að hún sat nú í
öndvegi með brúðarkórónuna í gullsaumuðum klæðum, meðan Ún-
dína volkaðist stirð og náköld á Dónár botni.
Þegar tekið var að nátta, fóru boðsmenn heimleiðis frá borg-
inni og voru daufir í bragði. Þau brúðhjónin gengu til herbergja
sinna til að afklæðast, hún með þernum og hann með þjónum.
6