Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1978, Page 87
85
höndunum um leið til Bertöldu og leit til hennar bænar augum,
svo að hún viknaði og minntist þess grátandi, hvað Úndína hafði
verið vinaleg út á fljótinu, þegar hún ætlaði að gefa henni kóral-
menið. I sama vetfángi gerði prestur bendíngu að allir skyldu
þagna. Var þá farið að moka ofan í gröfina. Bertalda kraup niður
og svo gerðu allir, og líkmennirnir sömuíeiðis, þegar þeir höfðu
lokið verki sínu. Þegar menn stóðu upp aptur, var hvítklædda konan
horfin. En þar sem hún hafði kropið niður, spratt lítil og tárhrein
lind upp úr jörðinni og bunaði niðandi þángað til hún var runnin
hringinn í kríngum leiði riddarans, þá leitaði hún lengra áfram og
féll í tjörn eina skammt frá kirkjugarðinum. Hafa innbúar þorps-
ins sýnt hana, allt fram á þenna dag og haft fyrir satt, að það
væri Úndína, veslíngs einstæðíngurinn, sem þannig ennþá lyki Ijúf-
líng sinn ástarörmum.