Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1978, Page 90

88
Þetta þýzka kvæði er til séi’prentað í Landsbókasafninu; hefir
líklega Bókmentafélagsstjórnin meðtekið kvæðið í eiginhandarriti
höfundarins og svo látið sérprenta það. Stendur undir kvæðinu:
Im Jahr 1820, og nafn höf. Friedrich Baron de la Motte Fouqué, og
þar fyrir neðan svo hljóðandi athugasemd:
Den berömte Forfatter af ovenstaaende Digt er i Aaret 1820*)
bleven optaget til Æresmedlem af det islandske literære Selskab.
Hans hjærtelige Svar paa Tilmeldelsen derom indeholdes i Digtets
Slutning.
Á dönsku er athugasemdin, og er það eftir þeirra tíma hætti, að
danskan var ósjaldan viðhöfð þar sem miður átti við.
Þakkarljóð M. Fouqués svaraði Bjarni Thorarensen með hinu
fagra kvæði: „Bragningur í brynju“ sem prentað er í Isl. sagna-
blöðum 6. deild 1821—1822, 75. bls., með þessum inngangsorðum:
„Fríherra Majór og riddari de la Motte Fouqué eitt hið frægasta
skáld og mannvitringur í Þýzkalandi sendi í fyrra félagi voru
drápuljóð á Þýðsku, kölluð: Island, er miða því til mikils sóma og
virðaz hardla snoturlega kveðin. Landsyfirréttarassessor Bjarni
Thorarensen hefir nú svarað þeim lands vors og félags vegna með
eftirfylgjandi kvæði“.
Það er auðséð á öllu, að Islendingum hefir þótt mikils vert um
sóma þann, er hið fræga þýzka skáld gerði landi og þjóð með
ávarpi sínu, en sannarlega er það ekki of djúpt tekið í árinni að
segja að „það virðist hardla snoturt kveðið“. Kvæðið er ágæta
fagurt og ekkert útlent skáld, nema ef vera skyldi Oehlenschláger
(í kvæðinu: „Island, herlige 0“) hefir ávarpað ísland jafnfagurt
og skörulega. Og það er oss dýrmætt enn í dag svo sem fyrsta
kveðja frá Þýzkalandi, þaðan sem svo margt heilhugað góðvildar-
orð í vorn garð hefir komið síðan og borið þess ljósan vott, að
Þjóðverjar skilja þjóðerni vort að fornu og nýju flestum þjóðum
betur og unna oss við hvert eitt tækifæri sannmælis. Þeir hafa
verið og eru of prúðlyndir og mentaðir til þess að kasta rýrð á
oss fyrir það, að vér erum „fátækir, fáir og smáir“.
) Sbr. Isl. sagnablöð 5. deild, 42. bls.