Arkitektúr og skipulag - 01.08.1992, Blaðsíða 84

GLERJVIÁLVERK
MARGRÉTAR ZÓPHANÍASDÓTTUR
Allt frá því að Absalon
biskupgaf Skálholts-
kirkju fyrstu gler-
gluggana hér á landi
árið 1195 höfum við gert okkur
grein fyrir því hvað gler getur verið
mikilvægt í byggingarlist. Að vísu
liðu margar aldir þangað til fólk
hafði almennt efni á að nota gler í
glugga, en sá tími er nú liðinn og
líka sá tími að glæsileiki húsa var
talinn í gluggarúðum. Því fer samt
fjarri að arkitektar hafi skilið
mögúíeika þessa efnis til hlítar eða
nýtt þá að neinu marki. Þetta á ef til
vill sérstaklega við um litað gler
sem ennhefur aðallega verið notað
í trúarlegum býggingum hér á landi.
Litað gler gæti samr farið vel í hvaða
byggingu sem er og gæti bæði lífgað
umhverfi okkar hér á landi mikið í
skammdeginu og verið augnayndi á
öllum tímum árs.
Nýafstaðin sýning Margrétar
Zóphóníasdóttur á Kjarvalsstöðum
sýndi vel hvaða möguleika þetta
efni hefur í byggingarlist, en gefum
henni orðið:
„I frj álsri myndlist hefur glerið heilb
að marga vegna fjölbreytilegra
túlkunarmöguleika og ekki hvað síst
vegna þeirrar ögrunar sem efnið felur
í sér. Glermálun er tvíeggja. Glerið
er náttúruefni sem er óstýrilátt en
jafnframt ögrandi og spennandi.
Utkoman er aldrei örugg. Jafnframt
þarf að hugsa um litina öðruvísi en
þá sem eru á glerinu því við brennslu
breytast þeir allmikið. Einnig er
erfitt að mála á glerið þar sem
einungis er hægt að leggja litinn á
einu sinni og ekki blanda hann með
öðrum lit, þar sem liturinn fer af við
viðkomu. Hægt er að brenna einn
82