Íslenska þjóðfélagið - 16.12.2022, Side 53

Íslenska þjóðfélagið - 16.12.2022, Side 53
Ragný Þóra Guðjohnsen og Telma Tórshamar 53 .. Nokkrir viðmælenda ræddu drauminn um að verða hluti af lífi barnanna sinna. Helgi sagðist vilja verða „edrú ... í góðri vinnu ... með umgengni við strákinn minn“ og Sara átti vonina um að „vera með strákinn [s]inn og ... eðlilegt húsnæði, ekki þurfa að vera á götunni“. Fram kom að baráttunni við edrúmennsku fylgdi „vinna í andlegu hliðinni“ og það væri erfitt verkefni. Þá kæmi löngunin í flóttann. Siggi lýsti hversu mikilvægt það væri fyrir hann að forðast að horfast í augu við vanlíðanina, halda sér gangandi svo það gerist ekki: Ef ég fæ mér einhver örvandi efni þá er ég með ... fullt af plönum og plottum í gangi ... eins og ég sé ‘kallinn’ ... síðan á endanum þá líður mér bara illa og næ ekki að halda mér gangandi ... ég er svo búinn á því í líkamanum. Æskan Viðmælendur lýstu erfiðum uppvaxtarárum og sögðu vanlíðan, geðraskanir og áföll hafa háð þeim. Erfið tímabil heima. Aðstæður viðmælenda í æsku voru mismunandi en sameiginlegur þráður var að hafa glímt við erfið tímabil og aðstæður heima. Margir ólust upp með öðru foreldri en stund- um var stjúpforeldri inni í myndinni. Erfiðleika mátti oftast rekja til vanrækslu uppeldisaðila og algengt var að einhver á heimilinu glímdi við vímuefnavanda eða geðrænan vanda sem hafði áhrif á samskipti innan heimilisins. Þá höfðu viðmælendur upplifað áföll, meðal annars tengd ofbeldi. Jón segist ekki hafa upplifað öryggi í æsku, „ekki neins staðar“. Hann hafi upplifað óþægilega tilfinningu inni í sjálfum sér og ótta gagnvart lífinu. Tanja ólst mest upp hjá móður sinni og stjúpföður og segir uppeldið hafa verið „raskað ... og rosa- lega strangt”. Stjúpfaðirinn „samþykkti mig aldrei ... æskan mín er mótuð út frá því“. Hann hafi beitt hana miklu andlegu ofbeldi og náð að sannfæra móðir hennar sem var ótrúlega blind á hann, um að „ég væri bara geðveik”. Á endanum flutti hún til ömmu sinnar 11 ára. Út á við hafi heimilislífið litið út sem „fyrirmyndarheimili ... við vorum bara að þykjast vera ... ótrúlega flott fjölskylda“. Arna bjó einnig hjá móður og stjúpföður sem barn. Hún segir uppeldið hafa verið „alkóhólískt“. Á hverju kvöldi hafi verið mikið fyllerí og hún hafi „lært að vera hlýðin af því annars varð bara allt brjálað”. Þessar aðstæður hafi mótað líf hennar og hún væri sannfærð um að líf hennar hefði þróast á annan veg ef uppeldisaðstæður hefðu verið aðrar. Margrét sagði að á yngri árum hafi hún átt „fullkomna foreldra, flott heimili, þú veist aldrei þurft að lifa við neitt óvenjulegt“. Síðan hafi orðið viðsnúningur á heimilinu við 10 ára aldurinn þegar eldri bróðir hennar fór í fíkniefnaneyslu og var með mikla tölvufíkn. Hann glímdi við „reiði- vandamál“ og lét það bitna á henni þannig að hún var „stressuð að koma heim úr skólanum“. For- eldrar hennar hafi hins vegar ekki vitað af neyslu bróðurins. Hún sagði að þrátt fyrir ákveðna reglu á heimilinu, hafi vantað mörk eða samstöðu foreldranna um þau. Skúli ólst upp hjá einstæðri móður og var faðirinn aldrei til staðar. Á tímabili bjó kærasti móður með þeim en hann var veikur á geði, móðir hans í námi og „mjög bissí“. Bróðir hans var jafnframt mjög veikur og heimilislífið einkenndist af rifrildum. Að auki var „svolítið krefjandi að vita að við ættum aldrei bót fyrir boruna á okkur”. Lára ólst upp hjá báðum foreldrum fram að 6 ára aldri. Ástandið á heimilinu var ekki eins og best var á kosið vegna alkóhólisma föður hennar og foreldrar hennar skildu vegna þessa. Eftir skilnaðinn hafi mamma hennar „byrjað að djamma mikið“ og drykkjan farið „út í öfgar ... hún vann alla virka daga en drakk föstudag til sunnudags“. Þetta hafi þýtt að hún var ekki heima heilu sólarhringana. Gísli sagði aðstæður á heimili sínu hafa verið erfiðar. Faðir hans og bróðir hafi glímt við geðræna erfiðleika sem hafi haft áhrif á æskuna: Pabbi er rosalega þunglyndur og tekur ... það svolítið út á okkur á heimilinu ... og bróðir minn var ... mjög veikur á geði og hann er eldri en ég og ég fékk svona ekki þá athygli sem ég þurfti sem barn ... og maður var alltaf tiplandi á tánum í kringum hann [og] í kringum pabba líka.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122

x

Íslenska þjóðfélagið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Íslenska þjóðfélagið
https://timarit.is/publication/1165

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.