Heilbrigt líf - 01.12.1949, Side 129

c. Heimangöngu vinnustofnanir.
d. Fávitahæli.
Um þrjár fyrstu leiðirnar er það að segja, að þær hafa
allar sína annmarka, en geta komið að góðu gagni í þétt-
býli eins og í Reykjavík.
Um dagheimilin er óþarft að fjölyrða hér. Þau yrðu rek-
in með líku sniði og önnur dagheimili fyrir smábörn, aðal-
lega sem leikskólar með sérstöku tilliti til þessara barna,
en þess ber að gæta, að séu dagheimilin þarfar stofnanir
fyrir heilbrigð börn, þá eru þau það ekki síður fyrir van-
gefnu börnin, sem oft eru ákaflega erfið á heimilunum.
Vinnukennsla í heimahúsum er fólgin í því, að kennari
gengur í húsin og kennir börnunum einfaldar vinnuað-
ferðir. Oftast er um að ræða, að minnsta kosti í byrjun,
teppahnýtingu. Síðan fylgist kennarinn með nemandanum
og setur fyrir hann ný og ný verkefni.
Kennsla þessi er oft ákaflega erfið í fyrstu og kostar
mikla þolinmæði og lagni frá hendi kennarans, en launin
eru margföld í ánægjunni yfir góðum árangri að lokum,
þegar auminginn, sem áður hafði verið öllum til ama, oft
vegna mjög mikils athafnaþreks, sem beindist á rangar
brautir, hefur allt í einu fengið viðfangsefni, sem honum
er hrósað fyrir. Hann hefur lært handverk, er orðinn fram-
leiðandi í þjóðfélaginu.
Þessi kennsla í heimahúsum getur verið góð byrjun, á
meðan engar stofnanir eru til, þrátt fyrir erfiðleika í fram-
kvæmd, og ekki væri loku fyrir það skotið, að hægt væri
að stunda þetta sem farkennslu í kaupstöðum utan Reykja-
víkur, ef svo bæri undir.
Heimangöngu-vinnustofnanir eru raunar vinnuskólar, en
þar er hægt að komast af með mjög fábreyttan útbúnað.
Þar geta verið fávitar á öllum aldri, frá 6 til 50 ára og
hafa allir sama starfa, teppahnýtingu, en þeir yngstu
eyða nokkru af skólatímanum í leiki, sem meðal annars
Heilbrigt líf
127