Úrval - 01.12.1950, Page 49

UM OFNAUTN MORFlNS
45
að halda mönnum á slíkri deild
gegn vilja sínum, og margir fara
burtu eftir nokkra daga, af því
að þeir hafa ekki nægilegt vilja-
þrek til að leggja á sig það sem
þarf til að læknast. En þótt mor-
fínistinn sé á sjúkrahúsinu, verð-
ur að gæta hans vandlega, rann-
saka allt, sem hann kemur með
eða fær sent, og gæta þess að
þeir sem heimsækja hann, laumi
ekki til hans morfíni. Hann má
að sjálfsögðu ekki fara frjáls
ferða sinna um spítalann og því
síður utan dyra; þess vegna er
nauðsynlegt að hafa hann á svo-
nefndri lokaðri deild.
Ungur aðstoðarlæknir í Kaup-
mannahöfn var boðaður á fund
rfirlæknisins, sem tjáði honurn,
að seinna um daginn yrði þekkt-
ur læknir lagður inn á spítalann.
Hann væri morfínisti og vildi nú
leggjast á spítala til að fá lækn-
ingu. Yfirlæknirinn bað aðstoð-
arlækninn að taka á móti hon-
um, skrifa skýrslu eftir honum
,,og gleymið ekki að leita vand-
Iega í öllum farangri hans,“
bætti hann við. Sjúklingurinn
reyndist vera einstaklega við-
felldinn og hámentaður maður;
en þegar aðstoðarlæknirinn bað
hálfvandræðalegur um leyfi til
að fá að athuga farangur hans,
móðgaðist hann og sagði, að sér
fyndist það ókurteisi og æru-
meiðing, að hann sem væri kom-
inn hingað af frjálsum vilja,
skyldi mæta slíkri tortryggni og
skilningsleysi, og það af hendi
starfsbróður. En aðstoðarlækn-
irinn lét ekki undan; hann opn-
aði töskurnar og fann kynstrin
öll af morfíni. Andspænis þess-
ari óvéfengjanlegu staðreynd
gerbreyttist framkoma læknis-
ins. Hann sagði: ,,Já, þetta skul-
uð þér muna, ungi maður, —
svona erum við morfínistarnir!“
Þetta litla atvik varpar skýru
Ijósi á vandamálið. Vafalaust
hefur þessi læknir haft einlægan
vilja á að venja sig af morfíni,
en á hinn bóginn hefur hann
viljað halda opinni leið, ef líð-
anin skyldi reynast honum ó-
bærileg, og skirrðist þá ekki við
að fara á bak við þá, sem hann
leitaði hjálpar hjá.
Skapgerðarbreytingar eiga sér
stað hjá næstum öllum morfín-
istum; þeir verða m. a. ósann-
söglir, einkum í sambandi við
allt, sem varðar morfínneyzlu
sína. Jafnframt verða þeir oft
hirðulausir um útlit sitt. Lækn-
ir, sem er morfínisti, hefur til-
hneigingu til að gefa sjúkling-
um sínum morfín miklu oftar