Úrval - 01.12.1950, Síða 74

70
ÚRVAL
að framkalla meyjarfæðingu
hjá konum. Ef slík fæðing án
frjóvgunar tekst, sagði hann,
verða börnin að vísu öll stúlku-
börn. „En ég álít þó, að meyj-
arfæðing muni geta gert nokk-
urt gagn. Hún veitir ógiftum
konum, sem ella myndu verða
barnlausar, tækifæri til að eign-
ast börn, og einnig giftum kon-
um, sem eiga ófrjóa eiginmenn.
Er meyjarfæðing ekki ákjósan-
legri en sæðing, mundi eigin-
maðurinn ekki frekar kjósa að
konan hans ætti barn ,,alein“
heldur en með hjálp annars
manns ?
Það mun framtíðin leiða í
ljós. í grundvallaratriðum virð-
ist meyjarfæðing enganveginn
óhugsandi, en auk tæknilegra
erfiðleika munu ótal ný vanda-
mál skapast í sambandi við
hana.
Af því sem að framan segir
er ljóst, að meyjarfæðing er
býsna algeng í dýraríkinu, og
hafa þó hvergi nærri allar dýra-
tegundir verið taldar til. Hjá
hryggdýrunum kemur meyjar-
fæðing tæpast fyrir í náttúr-
unni — að minnsta kosti ekki
reglulega — en hjá sumum, og
þar á meðal einnig spendýrum,
hefur eins og áður segir tekizt
að framkalla meyjarfæðingu, og
bendir það óneitanlega til, að
hæfileikinn til tímgunar með
meyjarfæðingu, sé ekki sérlega
djúpt grafinn.
En hvaða ávinning hafa dýr-
in af meyjarfæðingunni og
hvaða ókosti hefur hún í för
með sér? Kostirnir liggja frek-
ar í augum uppi og skulum við
því fyrst líta á þá. Það er aug-
ljóst, að viðkoman verður að
öllu jöfnu miklu meiri, þegar
um meyjarfæðingu er að ræða,
en við kynæxlun. Öll tegundin
er tóm kvendýr, og getur því
hver einasti einstaklingur af
sér afkvæmi í stað helmings þar
sem kynæxlun á sér stað. Ann-
ar kostur er sá, að tegundir
sem hafa meyjarfæðingu geta
auðveldlega fest bú á áður ó-
byggðum svæðum, með því að
aðeins einn einstaklingur þarf
að komast þangað til þess að
nýr stofn geti vaxið þar upp.
En hjá tegundum með kynæxl-
un þurfa einstaklingarnir að
vera tveir, hvor af sínu kyni,
eða kvendýr, sem þegar hefur
frjóvgazt. Þetta er vafalaust
mikilvægt ati-iði í sambandi við
dýr, sem berast með ryki í
loftinu og falla til jarðar vítt
og breitt.