Úrval - 01.12.1950, Síða 108

104
ÚRVAL
ið lyf við berklaveiki. Doyle hrað-
aði sér til Berlínar, til þess að
athuga málið. Hann hafði að
vísu engan sérstakan áhuga á
læknislyf jum við berklaveiki. En
hann taldi sig mundu hafa gott
af ferðinni, því að hún veitti
óróleikanum í sál hans útrás.
Dvölin meðal starfsbræðranna
vakti hinn gamla metnað í
brjósti hans. Hvers vegna fór
hann ekki alfarinn frá South-
sea? Hversvegna fór hann ekki
til Vínarborgar, lærði þar augn-
lækningar og settist síðan að í
London? Hann stakk upp á
þessu við konu sína dag einn
í nóvember, þegar hún sat fyrir
framan arininn með prjóna
sína.
„En hvenær eigum við að fara,
Arthur?“
„Strax!“ sagði maður hennar,
því að hann hefði getað lagt af
stað til Timbuctoo með fimm
mínútna fyrirvara. ,,Á stund-
inni!“ Touie (en það var gælu-
nafn Louise) var strax til í
þetta. Hinn 13. desember hélt
Vísindafélagið í Portsmouth
Doyle kveðjusamsæti. Veizlu-
stjórinn var dr. James Watson.
Dr. Watson — hinn raunverulegi
Watson — mælti fyrir minni vin-
ar síns, dr. Conan Doyle.
#
Tæpu ári síðar, í desember
1891, var Arthur Conan Doyle
orðinn frægur maður. Hin sjötta
af hinum nýju smásögum hans,
Maöurinn meö skaröið í vörina,
hafði birzt í desemberhefti
„Strand Magazine".
Eftir að Doylehjónin komu
frá Vínarborg, opnaði Arthur
augnlækningastofu í Devonshire
Place, þar sem þekktustu lækn-
ar borgarinnar höfðu aðsetur
sitt. En ekki einn einasti sjúk-
lingur hringdi dyrabjöllunni
hans.
Hann ákvað nú að leggja
læknisfræðina algerlega á hill-
una og hafa ofan af fyrir sér
með ritstörfum. Næsta saga
hans, sem „Strand“ birti, var
Hneyksli í Bæheimi. Söguhetja
hins unga höfundar, leynilög-
reglumaðurinn Sherlock Holmes,
var nú á hvers manns vörum.
Það hefur löngum verið talið,
að Conan Doyle hafi í upphafi
ákveðið að semja þær tólf sög-
ur, er síðar birtust undir heit-
inu Ævintýri Sherlock Holmes.
En þetta er ekki rétt. Hann ætl-
aði sér ekki að skrifa fleiri Hol-
messögur en þær sex, sem hann
samdi frá apríl til ágústmánað-
ar árið 1891.
Ritstjóri „Strand“ borgaði
Doyle rúm 30 sterlingspund að
meðaltali, fyrir þessar sögur og
óskaði eftir að fá fleiri til birt-
ingar í tímaritinu. En Conan
Doyle neitaði.
Hann hafði sem sé annað
verkefni í huga — nýja, sögu-
lega skáldsögu, svipaða „Hvítu
hersveitinni“, sem hann var svo
hrifinn af.
En ritstjóri „Strand“ sótti það
æ fastar, að Doyle héldi áfram