Úrval - 01.10.1952, Blaðsíða 65

Brimillmn á ekki sjö dagana
sæla þótt hann eigi fullt —
Kvennabúr á klöppunum.
Úr bókinni „Under a Lucky Star“,
eftir Roy Chapman Andrew's.
JOHN BORDEN setti mig á
land á St. Paulseyju og hélt
síðan suður á bóginn aftur á
snekkju sinni, en ég átti að
koma með tollgæzlubát sem færi
síðustu ferö sína á sumrinu eftir
þrjár vikur. Frá þeim tíma og
til næsta vors yrðu eyjarskeggj-
ar alveg án sambands við um-
heiminn nema gegnum útvarp.
Roy Chapman Andrews hefur lifað
ævintýralegu lífi. Strax að loknu há-
skólanámi gerðist hann starfsmaður
Náttúrugripasafnsins í New York og
á vegum þess fór hann hvern vís-
indaieiðangurinn á fætur öðrum.
Kunnastur er leiðangur hans til Mið-
asíu þar sem hann fann mikið af
beinagrindum löngu útdauðra dýra,
m. a. af risaeðlum, og egg þeirra,
sem hvergi hafa fundizt annarsstað-
ar. Fundir þessir eru einhverjir merk-
ustu forndýrafundir í sögu náttúr-
vísindanna og juku mjög þekkingu
manna á sögu dýralífsins á jörðinni.
Andrews gerðist síðar forstjóri Nátt-
úrugripasafnsins. Kaflinn sem hér
birtist er úr sjálfsæfisögu hans:
„TJnder a Lucky Star“, og lýsir hjú-
skaparlífi selanna á Pribilofseyjum I
Beringshafi undan strönd Alaska.
Andrews fór þangað á vegum fiski-
málaráðuneytis Bandaríkjanna til að
kvikmynda lifnaðarhætti selanna á
þessum slóðum.
Allan veturinn er hinir svörtir
klettar eyjanna berir og kaldir.
En snemma á vorin koma hinir
gömlu brimlar sunnan úr höf-
um. Þetta eru stórir náungar,
akfeitir og upptendraðir af
skapfuna fengitímans. Hver um
sig velur sér stað á ströndinni
fyrir hina væntanlegu meyjar-
skemmu sína. Beztu staðirnir
eru næst sjávarmáli, þar sem
kæpumar koma á land.
En þó að gamall brimill sé
nógu snemma á ferðinni til að
helga sér slíkan stað, er ekki
þar með sagt að hann fái að
hafa hann í friði. Þvert á móti.
Hann verður að verja staðinn
gegn þeim sem á eftir koma.
Beztu staðirnir til að reisa bú
eru brátt setnir, og þeir brimlar
sem koma eftir það verða annað
hvort að taka þá staði sem þeir
kjósa sér með valdi eða láta sér
nægja verri staði ofar á strönd-
inni. Dögum saman er ströndin
blóðugur orustuvöllur. Briml-
arnir rísa upp á afturhreifana
og kasta sér hvor á annan,
höggva með löngu vígtönnunum