Úrval - 01.10.1952, Blaðsíða 79

FYRSTA SVÆFING VIÐ SKURÐLÆKNINGIJ
77
í kennsluskurðstofu ríkisspítal-
ans í Boston 16. október 1846
1 viðurvist fjölda skurðlækna.
Áköf löngun Mortons til að
græða fé á þessu afreki sínu
leiddi til málaferla, umræðna í
þinginu og skipun rannsóknar-
nefndar. Morton dó í fátækt 15.
júlí 1868 í New Yorkborg.
Etergjöf viö svœfingar.
eftir William Morton.
(Úr skýrslu sem prentuð var í
Boston 18J/7).
Þó að ýmislegt hafi verið
skrifað um notkun brennisteins-
eters síðan hann var fyrst
reyndur við svæfingar og í ljós
kom að hægt er að nota hann
örugglega til að létta mikið af
þeim þjáningum sem þjaka
mannkynið, tel ég þörf á að
birtar séu ítarlegar reglur um
notkun hans, lýsingu á áhrifum
hans, ónæmiseinkennum, erfið-
leikunum við notkun hans og
hættunum sem henni eru sam-
fara, og hvernig bezt verði sigr-
ast á þeim.
Til þess að bæta úr þessari
þörf og til þess að losa mig við
að þurfa að svara bréfum sem
sífellt eru að berast til mín, eru
eftirfarandi leiðbeiningar skrif-
aðar.
I fyrsta lagi er mjög áríðandi
að eterinn sé ekki aðeins laus
við óhreinindi heldur að hann
sé eins sterkur og unnt er.
Óhreinindin gætu orðið skaðleg
sjúklingnum og því sterkari
sem eterinn er því fyrr verkar
hann. f óhreinsuðum brenni-
steinseter er vínandi, vatn,
brennisteinssýra og vínolía;
hann er ónothæfur til svæfinga.
Til þess að gera hann hæfan til
svæfinga verður að eima hann
að nýju, þvo hann og þurrka
hann með kalsíumklóríð. Þá
hreinsast úr honum fyrrgreind
óhreinindi.
Næst ætla ég að skýra frá
hvernig bezt er að gefa eter.
Við fyrstu tilraunimar var
hann oftast gefinn með því að
hella honum í klút og láta
sjúklinginn anda honum að sér
úr klútnum. Aðferð þessi var
ekki örugg og því var brátt út-
búið tæki sem gaf betri og
jafnari árangur.
Tæki þetta er glerkúla um
sex þumlunga í þvermál með
tveim stútum; annar er tveir
þumlungar í þvermál og er í
honum svampur sem eternum
er dreypt í, hinn er á hliðinni
og er til að hleypa inn hreinu
lofti. Andspænis þeim stút er
glerpípa, þumlungur á lengd og
tveir í þvermál, með þriggja
þumlunga löngu munnstykki úr
málmi á endanum. Á munn-
stykkinu eru tvær lokur, opn-
ast önnur inn í glerpípuna en
hin út á hliðinni. Þegar sjúkl-
ingurinn andar að sér, lokast
lokan á hliðinni, en hin opnast
og etermettað loft streymir of-
an í sjúklinginn. Þegar hann
andar frá sér, lokast lok-
an inn í glerpípuna en hin opn-