Úrval - 01.08.1955, Blaðsíða 24

22
ÚRVAL
að þeirhefðu setið á, væri sá sami
og í draumnum. Allt — stólarn-
ir, diskarnir og matarprjónarnir
— kom heim við drauminn. ,,Fé-
lagi minn og ég,“ sagði hann
við kökusalann, „vorum aðeins
viðskiptavinir þínir í draumi. Þú
ætlar þó ekki að segja mér, að
við höfum borðað kökurnar?“
„Þið pöntuðuð þær,“ sagði köku-
salinn, ,,og það er aðalatriðið.
En eftir á að hyggja, þá tók
ég eftir, að þótt þið virtust vera
að borða, gekk ekkert á kökurn-
ar. Ég hélt það hefði kannski
verið af því, að ykkur þætti
vondur laukur, en ég hafði ein-
mitt sett lauk í kökurnar."
Stúdentinn stóðst prófið næsta
vor og þeir félagar hans, sem
draumamaðurinn hafði tilgreint.
*
Stundum birtist draumur
eins manns sem vökusýn ann-
ars, og kemur það einkum fyr-
ir milli nákominna. Kringum
árið 700 bar svo við, að hinn
kunni kínverski stjórnmálamað-
ur Liu Yu-chiu, sem þá var að-
eins lágt settur embættismaður
heima í héraði, þurfti að fara
að heiman í embættiserindum.
Á heimleiðinni gekk hann fram
hjá Búddamusteri og heyrði þá
söng og hlátur innan úr garðin-
um. Hann gægðist gegnum rifu
á garðveggnum og sá hóp af
ungu fólki vera að skemmta sér.
Hann varð ekki lítið undrandi
þegar hann sá í hópnum hina
ungu konu sína, sem honum
þótti mjög vænt um. Hann furð-
aði sig stórlega á, að hún skyldi
vera svo fjarri heimili sínu, og
ætlaði inn í garðinn til hennar,
en hliðið var harðlæst og
enginn anzaði þótt hann berði.
Hann greip þá múrsteinsbrot og
kastaði því yfir vegginn. Það
kvað við mikið brothljóð og á
eftir heyrðist vatn renna. Þeg-
ar hann gægðist gegnum rifuna,
sá hann að hann hafði hitt leir-
kerið stóra, sem gestirnir höfðu
haft með sér til uppþvottar. Fólk-
ið varáflótta í allaráttirogbrátt
voru allir horfnir úr augsýn.
Honum tókst nú að klifra yfir
vegginn, en hvernig sem hann
leitaði, fann hann engan, og var
þó eina hliðið á garðinum enn
harðlæst. Hann flýtti sér heim
og þegar þangað kom var hon-
um sagt, að konan hans væri
í rúminu. Hún kom brátt fram
til að heilsa honum og stundar-
korni síðar sagði hún: „Mig
dreymdi undarlegan draum rétt
áðan. Mig dreymdi að ég væri
í skemmtiferð með mörgu ungu
fólki og við áðum í garði Búdda-
musteris. Allt í einu kastaði ein-
hver steini yfir vegginn. Hann
lenti í miðju leirtauinu, allt
komst í uppnám og ég vaknaði
með andfælum.“
*
Árið 759 (þessar undarlegu
draumasögur eru allar mjög ná.
kvæmlega tímasettar) bar svo
við, að embættismaður, Hsieh
Wei að nafni, sem legið hafði
með hitasótt dögum saman og
bylt sér svefnlaus í rúminu, féll