Úrval - 01.08.1955, Blaðsíða 82

Lýst skurðaðgerð á lunga.
Grein úr
eftir Iíarin Ölund.
Sœnsk blaðakona, sem fyrst blaðamanna þar í landi fékk leyfi til
að vera viðstödd stóra brjóstaðgerð á berklasjúkli/ngi, lýsir í eftir-
farandi grein aðgerðinni eins og hún kom henni fyrir sjónir. Lœkn-
arnir, sem framkvœmdu aðgerðina og ekki vilja láta nafna sinna
getið, hafa yfirfarið greinina og mun þvi mega treysta. að hún sé
rétt lýsing svo langt sem hún nœr.
TTIJN situr þarna, grönn og
lítil og föl, í rauða morgun-
sloppnum og bíður eftir því að
tekin verði af henni röntgen-
mynd. Hin sérkennilega lykt af
blóði og svefnlyfjum, sem berst
innan úr skurðstofunni, virðist
ekki hafa nein áhrif á hana.
Hún sýnir heldur engin svip-
brigði þegar sofandi skurðsjúkl-
ingi er ekið framhjá með súr-
efnisslönguna í annarri nösinni
og blóðgjafarslönguna í oln-
bogabótinni. Sjálf verður hún
skorin upp á morgun. Hún heit-
ir frú Elvy Kristensson.
Hún talar alveg óttalaus um
hina væntanlegu skurðaðgerð,
nánast af eftirvæntingu. Þján-
ingartími hennar yrði nú loks
brátt á enda. Fyrir 11 árum
veiktist hún af berklum. Þá var
hún 17 ára, var nýbyrjuð að
vinna þegar læknirinn kvað upp
dóm sinn: berklar í lunga. I
sveitinni þar sem hún átti heima
höfðu margir nágrannar hennar
og ættingjar orðið berklum að
bráð, og þegar einn bróðir henn-
ar dó á hælinu, fór hún að heim-
an. En berklarnir fylgdu henni.
Hún þurfti að fara á hæli, ekki
lengi fyrst, en síðan aftur og
aftur. Milli hælisvistanna
vannst henni þó tími til að gift-
ast og eignast þrjú börn, en
lífsþróttur hennar þvarr með
hverju ári. Hún unni börnum
sínum en fékk ekki að annast
þau vegna smithættu. Á hæl-
inu í Örnsköldsvík reyndu lækn-
arnir við hana öll þau lyf sem
þeir þekktu: PAS, INH, strep-
tomycin og fleiri, en berklarnir
slepptu ekki taki sínu.
„En nú ætla þeir að gefa mér
heilsuna aftur,“ segir hún bros-
andi. „Ég verð frísk, frísk . . .“
Hún gælir við orðið. Hljómur
þess er undurfagur í eyrum
hennar, næstum of fagur til þess
að geta verið sannur.