Úrval - 01.08.1955, Síða 73

ÞAR SEM FAÐIRINN ER LEIKBRÓÐIR BARNANNA
71
orðna fólkið sig ströngumsjálfs-
aga í hlýðni við kröfur ætt-
flokksins og njóta mjög tak-
markaðs persónulegs frelsis.
En þegar nóttin breiðir slæðu
sína yfir eyjarnar, og lónið er
merlað í mánasilfri, opnast lind-
ir lífsgleðinnar. Það er sungið
og dansað og náttúrufegurðin
og yndislegt loftslagið skapa
rómantíska umgjörð um ástar-
ævintýri unga fólksins. Ástar-
líf unga fólksins er í fyrstu eink-
ar frjálst, það flögrar eins og
býflugur blóm af blómi, en
smám saman verða tilfinning-
arnar alvarlegri og dýpri og
kynnin varanlegri, unz úr þeim
verður hjónaband, sem hvað
trúmennsku snertir stendur ekki
að baki vestrænum hjónabönd-
um. En hversvegna giftast
Trobriandar? Malinowski til-
færir eftirtaldar ástæður: hjá
elskendunum vaknar sterk löng-
un til varanlegrar sambúðar, er
njóti blessunar samfélagsins.
Það er ekki hægt að eiga börn
án þess að um sé að ræða var-
anlega sambúð með eiginleikum
fjölskyldulífs, og Trobriandar
hafa yndi af börnum. Auk þess
fylgja hjónabandinu ýmsir efna-
legir kostir: gjafir frá ættingj-
um og vinum og varanleg aðstoð
frá fjölskyldu konunnar. Loks
er karlmaður ekki talinn full-
orðinn og hlutgengur til þátt-
töku í málefnum ættflokksins
fyrr en hann hefur eignast fjöl-
skyldu.
Ýmsum hefur orðið mjög tíð-
rætt um hið frjálsa ástarlíf
Trobrianda og mæla eindregið
með því að samskonar frelsi
verði innleitt hjá okkur. Þess
ber þó að gæta í því sambandi,
að Trobriandar eiga sér þrosk-
aðar siðgæðisreglur, og þó að
þær séu að ýmsu leyti frá-
brugðnar siðgæðisreglum okkar,
eru þær þeim jafndýrmætar og
okkar reglur eru okkur. Trobri-
andar eðla sig ekki af handa-
hófi eins og dýr. Þeir telja ó-
siðlegt að vera í ástarkynnum
við fleiri en eina stúlku í einu,
og hjónabandssiðgæði þeirra er
nánast strangara en hjá okkur.
Hugmyndir þeirra um siðsemi
og hreinleik eru ákaflega þrosk-
aðar; þó að þeir klæðist ekki
öðru en lendaklæði, það er
talið dónalegt, ef kynfærin eru
ekki vel hulin.
Athuganir á lifnaðarháttum
Trobrianda varpa ljósi á þá
kenningu sálkönnuða, sem gerir
ráð fyrir, að fiölskyldulífið sem
slíkt valdi óhjákvæmilega á-
rekstrum sérstakrar tegundar í
sambúð foreldra og barns, hinni
svokölluðu Ödipusduld, sem
samkvæmt kenningum Freuds
mótar viðhorf barnsins seinna
á ævinni til hins gagnstæða
kyns, elur af sér dulvitaðar,
fjandsamlegar og óttablandnar
tilfinningar og hefur þannig
mjög víðtæk áhrif á persónu-
myndunina.
Ödipusduldin er í stuttu máli
þannig tilkomin, að þegar svein-
barn er snögglega svift móður-