Úrval - 01.10.1955, Qupperneq 35

Fróðleg lýsing1 á þeim fjölmörgu vanda-
málum, sem eru samfara byggingu
eins skýjakljúfs.
Hvernig skýjakljúfur verður til.
Grein úr „Reader’s Digest“,
eftir Ira Wolfert.
Ameríka er heimkynni skýjakljúfanna og skýjakljúfurinn er
ein lielzta táknmynd Ameríku i hugum manna um allan heim. 1
eftirfarandi grein lýsir amerískur rithöfundur og blaðamaður á
einkar fróðlegan hátt hvernig þessar himinháu byggingar verða til
og þeim mýmörgu vandamálum, sem eru samfara byggingu þeirra.
T>AG nokkurn í maí síðast-
liðnum slóst ég í hóp
þeirra manna, er vinna að því
að reisa stærsta skýjakljúfinn,
ssm nú er í byggingu í New
York. Það er 45 hæða hús, sem
Soeony Mobil olíufélagið bygg-
ir, og er áætlað að það muni
kosta 700 milljónir króna.
Þennan dag var verið að reisa
28. hæðina, en engin lyfta var
komin í húsið. Það eitt að
ganga upp þessa hæð útheimtir
jafnmikið erfiði og margt dags-
verkið niðri á jörðinni. Iðnað-
armennirnir sem þarna vinna
hafa þó ekki hærri laun en aðr-
ir starfsbræður þeirra: tré-
smiður fær t. d. 60 krónur um
klukkutímann jafnt hvort hann
er að byggja hænsnahús eða
skýjakljúf.
Klukkan hálf átta marra stig-
arnir undir fótum 900 verka-
manna, sem eru á leið til vinnu
sinnar. Einn þessara manna er
verkfræðingur, Michael D.
Slivka að nafni. Hann hafði
komið í stað manns, sem dottið
hafði af stálbita í ísingu fyrr
um vorið og lá enn í sjúkra-
húsi. Þegar Slivka var loks
kominn upp, hóf hann dagsverk
sitt með því að stökkva út á
fleka, sem hékk utan á bygg-
ingunni, til að prófa hnoðnagla.
Þetta var sólbjartur morgxm,
en nokkuð hvasst. Um leið og
Slivka stökk greip vindhviða
flekann. Hann sveiflaðist langt
út frá veggnum og þegar hann
kom til baka slóst hann í vegg-
inn með miklu braki. Slivka
hélt sér dauðahaldi með báðum
höndum og varaðist að líta nið-
ur gegnum djúpið, sem skildi
hann frá götunni, þar sem bíl-
arnir voru að sjá eins og skríð-
andi bjöllur. Eftir að kyrrð var
komin á flekann beið hann
stundarkorn svo að hræðslan,
sem var eins og þytur í blóði
5