Úrval - 01.10.1955, Page 105

Úrval - 01.10.1955, Page 105
TUTTUGU OG SEX MENN OG EIN STÚLKA 103 það bezta, sem við áttum völ á, og sú eina í öllu húsinu, sem veitti okkur í kjallaranum nokkra athygli. Og síðast en ekki sízt fannst okkur hún ein- hvernveginn heyra okkur til, eins og hún ætti líf sitt eingöngu að þakka hagldabrauðinu okkar. Við gerðum okkur það að skyldu, að gefa henni heit og nýbökuð hagldabrauð, það var okkar fórn til dýrlingsins, og þetta varð að nokkurskonar helgiathöfn, sem gerði okkur henni handgengnari og hand- gengnari með hverjum degi. Auk hagldabrauðsins gáfum við Tönju mörg góð ráð: — að klæða sig í skjólgóð föt, að hlaupa ekki í stiganum, að bera ekki þung eldiviðarknippi. Hún hlustaði brosandi á allar þessar ráðleggingar, svaraði þeim með hlátri og fór aldrei eftir þeim, en við fyrtumst ekki við hana þess vegna; okkur var aðeins nauðsynlegt að sýna, að við bær- um umhyggju fyrir henni. Oft bað hún okkur að gera sér smágreiða, t.d. að opna fyrir sig þungu hurðina að geymslu- kjallaranum, höggva eldivið o.s. frv. Þetta gerðum við með gleði og jafnvel stolti eins og allt ann. að, sem hún bað okkur um. En þegar einn okkar bað hana að bæta fyrir sig einustu skyrt- una, sem hann átti, fnæsti hún fyrirlitlega og sagði: — Ég ætti nú ekki annað ef tir! Við hlógum ósköpin öll að manngarminum og — báðum hana aldrei framar um neitt. Við elskuðum hana — og með því er allt sagt. Maðurinn vill ávallt festa ást á einhverjum, jafnvel þótt hann eigi það á hættu að fá þessa ást sína sví- virta og fótum troðna, og hann getur eitrað líf náunga síns með ást sinni, því ástin fær hann oft til að gleyma að virða þann, sem hann elskar. Við hlut- um að elska Töniu, af því að við höfðum ekkert annað til að elska. Stundum kom það fyrir að einhver okkar sagði sem svo: — Því erum við eiginlega að dekra við þennan stelpukrakka ? Hvað er það í fari hennar, sem kemur okkur til þess? Ha? það er ekki lítið, sem við látum með hana! Við vorum vanir að loka munninum eftirminnilega á þeim, sem þannig talaði. Við þörfnuðumst einhvers til að elska; við höfðum fundið það í Tönju og elskuðum það, og þetta, sem við elskuðum, tutt- ugu og sex í hóp, varð að vera hverjum okkar öruggur helgidómur. Hver sá, sem veitt- ist gegn þessum helgidómi — var óvinur okkar. Það má vera að þetta, sem við elskuðum, hafi ekki í raun og sannleika verið gott, en við vorum tuttugu og sex og þess vegna var okkur kappsmál, að aðrir bæru lotningu fyrir því, sem okkur var kært. Ástin reyndist okkur ekki síð-
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.