Úrval - 01.04.1956, Blaðsíða 9

SKILNAÐARGJÖF
7
vöndurinn sem þið komuð með
skreyti borð húsfreyjunnar. Og
þegar vinurinn kemur næst í
heimsókn til ykkar, verður einn-
ig að búa honum veizluborð.
Og sumt fólk getið þið því mið-
ur ekki umgengist, af því að
þið getið ekki goldið 1 sömu
mynt.“
„En gætið eins,“ sagði ég,
„blómvöndurinn er ekki annað
en kurteisisvottur. Hann á að
segja: þér hafið lagt svo mikið
erfiði á yður mín vegna, ég kem
hér í staðinn með lítilræði til
að skreyta íbúð yðar. Öllum
mönnum er þörf á að láta í ljós
þakklæti fyrir sýndan velgern-
ing.“
„Kæri vinur,“ sagði Arabinn,
,,þér þurfið ekki að auðsýna
þakklæti. Það er ég sem á að
þakka fyrir að þér hafið verið
hjá mér. Við Arabar trúum því,
að gestur sé hin bezta gjöf,
sem Allah getur fært okkur.
Vitið þér hvað þér hafið gert
húsi mínu með návist yðar?
Þér komuð hingað — og á samri
stundu breyttist andrúmsloftið
í þessu húsi. Það var orðið
þreytt og þungt. I slíku lofti
verður maður latur og hirðu-
laus. Gestur færir með sér
ferskan blæ, hann er hvöt, ljær
öllu vængi, setur lífið í húsinu
á hreyfingu.“
Ég drakk síðasta sopann úr
bollanum. ,,Það virðist jafnvel
einnig heyra til gistivináttu hjá
ykkur að ræna úr hjarta gests-
ins síðasta votti blygðunar.“
„Nei, þetta er satt!“ sagði
vinur minn með áherzlu.
„Hversu fallegt virðist mér nú
ekki aftur allt sem ég á, eftir
að þér hafið dáðst að því! Bæk-
ur mínar, tryggir, en gamal-
kunnir förunautar, eru orðnar
mér dýrmætar að nýju, eftir að
þér hafið handleikið þær með
lotningu og aðdáun. Ég hef rót-
að í gömlum kistum og fundið
gler- og postulínsmuni, sem ár-
um saman hafa verið mér
gleymdir, og séð þá aftur glitra
í ljósi c\g glaðzt yfir litum
þeirra og línum. Mér hefur hug-
kvæmst hvernig ég gét gert
garðinn minn fallegri, og ég hef
ákveðið a.ð tefla oftar skák en
ég hef gert nú um skeið. Og
öll borgin okkar, sem svo mjög
hefur heillað yður, en hafði um
langa hríð gert mér gramt í
geði — hana sá ég með yðar
augum, og það hefur gert mér
gott. Ég hef verið prúðbúnari
en áður og venjufremur alúð-
legur við þjónustulið mitt, til
þess að gesturinn sæi aðeins
glaðleg andlit. Allt þetta á ég
yður að þakka — og hví skyldi
ég ekki gjalda þá þökk með því
að gefa litla bók, þeim mun
fremur sem aðdáun yðar hefur
aukið gildi annarra bóka minna
að nýju í augum mínum?“
„Þér setjið yður í spor gests
yðar og sjáið hlutina með hans
augum.“
„Gestgjafi, sem ekki sér með
augum gestsins, er enginn gest-
gjafi. Hann er ekki samboð-